Bezdech senny a wypadki komunikacyjne

U pacjentów z rozpoznanym OBS i wchodzących do tzw. grupy kierowców wysokiego ryzyka zalecane jest zastosowanie ciągłego dodatniego ciśnienia wdechowego (CPAP), jako leczenia pierwszego rzutu. Jest to jedyna metoda o dobrze udokumentowanym wpływie na poprawę bezpieczeństwa jazdy i powinna być wdrożona u każdego pacjenta z ciężkim bezdechem (AHI >30, a także AHI > 15 i ESS > 10 pkt, i/lub obecne powikłania sercowo- naczyniowe) (3, 6, 8). Protezy powietrzne, czyli tzw. aparaty do CPAP, są najskuteczniejszą formą leczenia OBS. Składają się ze sprężarki powietrza, elastycznej rury i maski, zasilane są prądem (fot. 2 i 3). Aparaty wyposażone są w różne udogodnienia, np.: zapobiegające wysuszaniu błon śluzowych, ułatwiające zasypianie przez zastosowanie funkcji „ramp” czy podaż podgrzewanego powietrza. Obecne są też aparaty przeznaczone specjalnie dla kobiet, przygotowane tak, żeby liczbę wybudzeń zmniejszyć do minimum.

Hałas nie jest problemem w przypadku nowoczesnych urządzeń, gdyż pracują one prawie bezgłośnie. Najchętniej stosowane są maski nosowe (fot. 4), choć w użyciu dalej obecne są także maski twarzowe (fot. 5) (6). Niestety częstymi działaniami niepożądanymi podczas terapii są otarcia czy odleżyny na twarzy, zła tolerancja leczenia, czego efektem są: częstsze wybudzenia, wodnisty katar, zapalenie zatok, zapalenie spojówek (co na ogół spowodowane jest złym dobraniem maski). Działania niepożądane są główną przyczyną zaprzestania stosowania aparatów przez pacjentów (zdarza się to w przypadku 30-60%% pacjentów przystępujących do leczenia) (11). Istotne jest wyedukowanie pacjenta, w jaki sposób prawidłowo korzystać z urządzenia, mieć właściwie dobraną maskę i ciśnienie w aparacie ustawione tak, żeby zredukować RDI poniżej 5 na godzinę przy danym ciśnieniu, a saturację utrzymać minimalnie większą od 90% (6).