Bioterroryzm w praktyce personelu medycznego

Klasyfikacja czynników biologicznych według CDC

Grupa A – największe znaczenie w przypadku ataku biologicznego. Patogeny mogą być łatwo rozprowadzane lub istnieje możliwość przenoszenia z człowieka na człowieka. Wysoka śmiertelność i chorobotwórczość. Znaczny wpływ na zdrowie publiczne. Efekt psychologiczny (panika i dezorientacja). Niezbędne specjalne środki zapobiegawcze i zaangażowanie ze strony systemu ochrony zdrowia. Do tej grupy należą:

• wąglik,
• ospa prawdziwa,
• tularemia,
• dżuma,
• gorączki krwotoczne,
• toksyna botulinowa.

Grupa B – umiarkowane znaczenie w przypadku ataku biologicznego. Łatwe rozpowszechnianie. Umiarkowana zachorowalność i niewielka śmiertelność. Wymagają wzmocnienia możliwości diagnostycznych i nadzoru epidemiologicznego (niezbędne specjalne środki diagnostyczne). Do tej grupy należą:

• bruceloza,
• nosacizna i melioidoza,
• gorączka Q,
• tyfus,
• Chlamydia psittaci,
• wirusowe zapalenia mózgu (wschodnie zapalenie mózgu koni, wenezuelskie końskie zapalenie mózgu i zachodnie zapalenie mózgu koni),
• cholera,
• toksyna rycynowa,
• enterotoksyna gronkowca,
• toksyna epsilon.

Grupa C – trudne do ustalenia znaczenie w przypadku ataku biologicznego. Mogą być przedmiotem manipulacji genetycznej w celu masowego rozsiewania w przyszłości. Łatwa dostępność i produkcja. Potencjalnie duża zjadliwość. Możliwość przystosowania patogenów jako broni biologicznej. Duży potencjał powodowania wysokiej zachorowalności i śmiertelności oraz znaczny wpływ na zdrowie ludności. Do tej grupy należą: