EKG w pediatrii. Wprowadzenie do elektrokardiografii – cz. I

Wykonanie zapisu EKG u dziecka

Podczas wykonania zapisu EKG nieoceniona jest rola opiekuna dziecka w postaci bliskiej mu osoby. Należy równocześnie podkreślić, iż samo badanie EKG jest nieinwazyjne, co oznacza, że jest badaniem bezbolesnym. Z drugiej zaś strony – dziecko, które nigdy nie miało wykonywanego zapisu EKG, nie wie, co go czeka, w związku z czym może reagować płaczem, a w skrajnych przypadkach – nawet agresją wobec osoby wykonującej zabieg lub opiekuna. Poniżej przedstawiono kilka ważnych zasad związanych z zapewnieniem odpowiednich warunków i techniki badania EKG u dzieci.

Warunki i technika badania (6):

1. Pomieszczenie, w którym wykonujemy badanie, powinno być dobrze ogrzane (uniknięcie drżeń mięśniowych powodujących artefakty).
2. Skóra pacjenta w miejscu przykładania elektrod powinna być czysta, odtłuszczona, a samych elektrod nie należy przykładać na duże mięśnie, aby nie doszło do zakłóceń potencjałem mięśniowym. W praktyce pediatrycznej znacznie lepszym sposobem wykonania EKG u dziecka jest użycie gotowych taśm do przymocowania na skórze dziecka, szczególnie w sytuacji, kiedy dziecko się porusza.
3. Elektrody kończynowe przykładamy do zewnętrznych części przedramion.
4. Sąsiadujące elektrody przedsercowe nie mogą się ze sobą stykać.
5. Odpowiednia lokalizacja elektrod przedsercowych (przedstawiona w tab. 2).Ponieważ u niemowląt serce zajmuje relatywnie więcej miejsca w klatce piersiowej, prawemu brzegowi serca odpowiada lokalizacja odprowadzenia V3R, a nie V1 (wstęga odprowadzeń przedsercowych powinna wówczas rozpoczynać się od V3R). Ze względu na ograniczenie liczby elektrod do 6 sztuk zazwyczaj u niemowląt w takiej sytuacji wykonuje się odprowadzenia: V3R, V1, V2, V4, V5 i V6. U dzieci starszych wstęga odprowadzeń przedsercowych jest zbudowana zawsze z 6 elektrod, a ich rozkład jest taki sam jak u dorosłych – V1, V2, V3, V4, V5 i V6.