Migotanie przedsionków – cz. II. Leczenie przeciwkrzepliwe – synteza wytycznych ESC 2020 dotyczących diagnostyki i leczenia migotania przedsionków (dla personelu ZRM i SOR)

Celem artykułu jest przedstawienie podstawowych informacji dotyczących leczenia przeciwkrzepliwego w migotaniu przedsionków (AF) oraz postępowania w wybranych sytuacjach szczególnych u pacjentów przyjmujących leki przeciwkrzepliwe (z powodu AF) na podstawie Wytycznych ESC 2020 dotyczących diagnostyki i leczenia migotania przedsionków (ESC 2020 AF).

Słowa kluczowe

migotanie przedsionków, leczenie przeciwkrzepliwe, udar mózgu

Ten artykuł udostępniliśmy dla Ciebie również w wersji audio. Posłuchaj teraz!

Wstęp

W akronimie prostej holistycznej ścieżki ABC (Atrial fibrillation Better Care) litera A oznacza anticoagulation/avoid stroke, tj. leczenie przeciwkrzepliwe/zapobieganie udarowi mózgu. Statystycznie AF zwiększa ryzyko udaru mózgu 5‑krotnie, ponadto nienapadowe AF wiąże się z większą częstością incydentów zakrzepowo‑zatorowych w porównaniu z napadowym AF (1).

Ocena ryzyka udaru mózgu

Ryzyko udaru mózgu nie jest jednorodne, zależy od obecności określonych czynników i modyfikatorów ryzyka. Najczęściej badane kliniczne czynniki ryzyka to: przebyty udar mózgu w przeszłości/TIA/zatorowość układowa, nadciśnienie tętnicze, wiek (podeszły), strukturalna choroba serca, cukrzyca, choroba naczyniowa, zastoinowa niewydolność serca/dysfunkcja lewej komory serca oraz płeć (żeńska). Inne kliniczne czynniki ryzyka to: upośledzona czynność nerek/przewlekła choroba nerek, obturacyjny bezdech w czasie snu, kardiomiopatia przerostowa, amyloidoza w chorobach zwyrodnieniowych mózgu i serca, hiperlipidemia, palenie tytoniu, zespoły metaboliczne i nowotwory złośliwe (1).