Misje medyczne, czyli rób, co potrafisz, by ratować ludzkie życie

Dr Renata Popik na co dzień pracuje jako chirurg ogólny w rudzkim szpitalu. Ciekawość świata i chęć niesienia pomocy potrzebującym sprawiły, że w 2014 roku po raz pierwszy wyjechała na misję medyczną. Odwiedziła takie miejsca jak Uganda, Tanzania, Kamerun i Mjanma (Birma). W rozmowie z Michałem Wieczorkiem – doświadczonym ratownikiem i wielokrotnym uczestnikiem misji medycznych, opowiada o tym, jak wygląda misje medyczne, co tam zastała, a także z jakimi trudnościami musiała się zmierzyć.

Na czym polegał ostatni projekt, w którym brałaś udział? 

Projekt azjatycki był pierwszym chirurgicznym projektem w Mjanmie. Wcześniej wyjeżdżał tam pediatra, lekarz rodzinny, zakaźnik i były to projekty zupełnie niezabiegowe. Na miejscu funkcjonowała działająca sala operacyjna, więc oddelegowano tam lekarza rządowego i poproszono, by do nich przyjechać. Chodziło o to, aby uzupełnić sprzęt, nauczyć miejscowych lekarzy i przede wszystkim pomóc z pacjentami. Byłam w pierwszej części wyjazdowej, więc liczyłam się z tym, że początkowo może być mało operowania, bo ktoś musiał zorientować się, kim oraz czym oni tam dysponują. Nie ukrywam, że w jakiejś części rzeczywiście tak właśnie było. Choć zamówionego sprzętu było sporo, okazało się, że część nie dojechała albo była niezdatna do użytku. Przykładem był respirator, który dotarł z niedostosowanymi gazami. Musiałam więc z zespołem kupować niezbędne narzędzia na bazarach.

Jakie były tam Twoje zadania i obowiązki? 

Wydaje mi się, że w większości na sprawdzeniu, jak ta sala rzeczywiście jest zorganizowana i jak działa. Ważne były także przeszkolenie personelu do zabiegów, które na co są tam wykonywane oraz wymiana doświadczeń w ostrych przypadkach, bo jak się okazało, największym doświadczeniem tamtejszych lekarzy były po prostu cięcia cesarskie.