Nagłe zatrzymanie krążenia NZK

Właściwe postępowanie personelu medycznego w stanie nagłego zatrzymania krążenia – NZK, zależy przede wszystkim od wzajemnej współpracy. W tego typu sytuacjach liczy się czas, który może mieć wpływ na brak możliwości powrotu spontanicznego krążenia. Dlatego zarówno zorganizowanie fazy przedszpitalnej w Zespole Ratownictwa Medycznego, jak i wstępna diagnostyka w szpitalnym oddziale ratunkowym z pomocą specjalistów poszczególnych dziedzin będą decydować o dalszym życiu pacjenta i jego jakości. Celami artykułu są przedstawienie roli zespołu pielęgniarsko-ratowniczego w stanie nagłego zatrzymania krążenia oraz opis postępowania z pacjentem.

Słowa kluczowe
nagłe zatrzymanie krążenia, NZK, OZW, RKO, Zespół Ratownictwa Medycznego, postępowanie na izbie przyjęć i SOR

Zespoły Ratownictwa Medycznego (ZRM) w Polsce do przypadków nagłego zatrzymania krążenia (NZK) wyjeżdżają rocznie około 40 000 razy. W skali Europy dane statystyczne mówią o 350 000-700 000 interwencji do pacjentów w stanie NZK w skali roku. Tylko 5-10% pacjentów przeżywa do czasu wypisu ze szpitala. Tak mały odsetek przeżywalności może być spowodowany wskutek miernej wiedzy społeczeństwa na temat resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) i niepodejmowania jej w czasie dojazdu na miejsce ZRM. Statystyki mówią, że wskutek niepodejmowania RKO wraz z niezwłoczną defibrylacją, np. poprzez automatyczny defibrylator zewnętrzny (automated external defibrillator – AED), z każdą upływającą minutą poszkodowany traci 10% szans na powrót spontanicznego krążenia krwi (return of spontaneous circulation – ROSC).