Nie tylko STEMI to zawał. Ekwiwalenty niedokrwienia mięśnia sercowego w praktyce personelu ratowniczego

Ostre zespoły wieńcowe, a wśród nich zawał serca z uniesieniem odcinka ST, są najcięższą, a jednocześnie bardzo często pierwszą manifestacją kliniczną choroby niedokrwiennej serca. Do zawału serca dochodzi, gdy pewna część mięśnia sercowego ulega uszkodzeniu i martwicy z powodu niedokrwienia. Wczesne rozpoznanie zawału mięśnia sercowego i wdrożenie odpowiedniej terapii mają kluczowe znaczenie dla skuteczności leczenia i zmniejszenia śmiertelności.

Słowa kluczowe

ostre zespoły wieńcowe, zawał serca, choroba niedokrwienna serca

Wstęp

Ostre zespoły wieńcowe, a wśród nich zawał serca z uniesieniem odcinka ST, są najcięższą, a jednocześnie bardzo często pierwszą manifestacją kliniczną choroby niedokrwiennej serca. Do zawału serca dochodzi, gdy pewna część mięśnia sercowego ulega uszkodzeniu i martwicy z powodu niedokrwienia. Wczesne rozpoznanie zawału mięśnia sercowego i wdrożenie odpowiedniej terapii mają kluczowe znaczenie dla skuteczności leczenia i zmniejszenia śmiertelności. Szczegółowo przeprowadzone badanie pacjenta, połączone z wykonaniem zapisu EKG, pozwala na prawidłowe rozpoznanie zawału serca już na poziomie opieki przedszpitalnej, w tym przede wszystkim przez zespoły ratownictwa medycznego. W przypadku podejrzenia zawału mięśnia sercowego należy każdemu pacjentowi jak najszybciej, najlepiej w ciągu 10 minut od pierwszego kontaktu, wykonać i zinterpretować 12-odprowadzeniowe EKG. Do typowych cech zawału serca w EKG należą zmiany w obrębie odcinka ST i załamka T. Duże, dodatnie symetryczne załamki T w co najmniej dwóch sąsiadujących odprowadzeniach mogą być objawem wczesnego niedokrwienia. Charakterystyczne cechy zawału w zapisie 12-odprowadzeniowego EKG to nowe uniesienie odcinka ST w punkcie J w dwóch sąsiednich odprowadzeniach powyżej 0,1 mV. Wyjątek stanowią odprowadzenia V2 i V3, w których za diagnostyczne uznaje się uniesienie odcinka ST o 0,2 mV u mężczyzn powyżej 40. roku życia, o 0,25 mV u mężczyzn poniżej 40. roku życia oraz o 0,15 mV u kobiet (1).