Niewyraźna mowa, opadnięty kącik ust – czy to udar? Czym jest porażenie nerwu twarzowego i jak się ono objawia?

Diagnostyka i leczenie

Pomocna może okazać się farmakoterapia lekami z grupy glikokortykosteroidów, która ma tym lepszy wpływ na rokowanie, im szybciej zostanie wdrożona – najlepiej w ciągu pierwszych 72 h od pojawienia się porażenia. Jeżeli to nie działa – możliwa jest również wizyta u chirurga w celu odbarczenia. Zabieg ten nie jest jednak na ogół zalecany. Niektórzy pacjenci leczeni są również preparatami galantaminy, roztworami zawierającymi witaminę B czy działającym przeciwwirusowo acyklowirem. Natomiast w zestawieniu terapii lekami przeciwwirusowymi a kortykosteroidami – prym wiodą sterydy. Niezależnie od tego, czy objawy ustąpiły samoistnie, czy nie, porażenie nerwu twarzowego może pozostawić po sobie ślad w postaci zaburzeń czucia czy ruchu. Wymagają one dalszego leczenia i rehabilitacji, masaży i ćwiczeń mięśni mimicznych twarzy, by pacjent w pełni wrócił do zdrowia. Jeśli znana jest przyczyna porażenia nerwu twarzowego, jej wyleczenie powinno stanowić priorytet. Dopiero później można przystąpić do terapii samego porażenia. Diagnoza w dużym stopniu opiera się o obraz kliniczny pacjenta. Jednak w celu potwierdzenia diagnozy należy wykonać podstawowe badania laboratoryjne, a pacjent powinien zostać skonsultowany z neurologiem oraz laryngologiem. Jeżeli pojawią się nietypowe dla porażenia nerwu twarzowego objawy, należy rozważyć wykonanie diagnostyki obrazowej (TK lub MRI), a także wykonanie punkcji lędźwiowej. W celu oceny poziomu porażenia nerwu twarzowego oraz rezultatów jego leczenia powstała skala, dzięki której można wyszczególnić kilka poziomów uszkodzenia nerwu twarzowego:

• I st. – czynność mięśni twarzy prawidłowa,
• II st. – niewielki niedowład,
• III st. – niedowład umiarkowany,
• IV st. – niedowład znaczny,