Pacjenci z marginesu społecznego w działaniach ZRM-u i w SOR-ze

Codziennym trudem pracy w Zespołach Ratownictwa Medycznego oraz w Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych są pacjenci z marginesu społecznego, a w szczególności z osobami pijanymi. Jednym z podstawowych problemów jest uzależnienie od alkoholu, które utrudnia postępowanie z pacjentem zarówno pod względem medycznym, jak i w aspekcie socjalnym. W artykule przedstawiono najczęstsze problemy związane z tym tematem, uwarunkowania prawne oraz własne doświadczenia autorów.

Słowa kluczowe

pacjenci z marginesu społecznego, alkohol, uzależnienie, dysfunkcja społeczna, bezdomność

Problemem codziennym w pracy Zespołów Ratownictwa Medycznego (ZRM) oraz Szpitalnych Oddziałów Ratunkowych (SOR) są pacjenci z marginesu społecznego. Terminem tym określa się osoby z głęboko zaburzonym funkcjonowaniem w społeczeństwie. Nie przestrzegają one norm kulturowych i moralnych, wchodzą w konflikty z prawem, zazwyczaj nie mają stałej pracy i ubezpieczenia społecznego. W części przypadków ta dysfunkcyjność społeczna spowodowana jest uzależnieniem od alkoholu i narkotyków.

W codziennej pracy ZRM-u część realizowanych wezwań dotyczy interwencji w miejscach publicznych w stosunku do osób pijanych. Zdarzają się także wizyty domowe, podczas których zaobserwować można całokształt tak zwanego marginesu społecznego. W większości aglomeracji miejskich spotyka się osiedla o niskim statusie społecznym, gdzie opisywana patologia zostaje spotęgowana. Niejednokrotnie interwencje Zespołów Ratownictwa Medycznego odbywają się w asekuracji Policji.

Pacjent po spożyciu alkoholu w praktyce ZRM-u