Pacjent geriatryczny – kilka wskazówek w postępowaniu

Do zagrożeń będących efektem pobytu w szpitalu można zaliczyć:

• zakażenia szpitalne – są wynikiem bakterii zasiedlających szpital, zapalenia płuc wynikające z unieruchomienia, zapalenia układu moczowego (nadmiernie częste cewnikowania lub pozostawianie cewnika przez kilka dni);
• spędzanie większości pobytu w łóżku – nawet aktywna starsza osoba może się bać samotnych spacerów po korytarzu, być w stresie, że gdy oddali się z sali, akurat będzie poszukiwana na badania, będzie się bała zgubić w nieznanym miejscu;
• zwiększone ryzyko upadku powoduje, że personel pracujący w niedostatecznej liczbie nie może mieć ciągłego nadzoru nad starszymi osobami – pacjenci ze zwiększonym ryzykiem upadku często są zachęcani do pozostawania w łóżku, mają zamykane barierki, by się nie przewrócili, a niektóre osoby starsze po prostu nie mają motywacji, by być aktywne i większość dnia leżą lub śpią, co znacznie pogarsza ich sprawność fizyczną; przyjmuje się, że tydzień leżenia w łóżku pogarsza sprawność nawet o 10 lat.

Podsumowanie

Przedstawiciele różnych zawodów medycznych powinni mieć wiedzę na temat odmienności fizjologii, patofizjologii i postępowania medycznego u pacjentów geriatrycznych. Podobnie jak dziecko nie jest tylko małym dorosłym, pacjent geriatryczny nie jest tylko starym dorosłym. Wymaga cierpliwości, dokładności i ostrożnego oszacowania ryzyka, a także specjalnego traktowania.

Piśmiennictwo