Poród przedwczesny w warunkach Zespołów Ratownictwa Medycznego

Poród przedwczesny nadal jest największym wyzwaniem dla położnictwa, gdyż mimo postępów medycyny nie ma wystarczająco skutecznych metod jego rozpoznawania, zapobiegania mu i jego leczenia. Praca omawia przypadek 31-letniej pacjentki z porodem przedwczesnym. W artykule przedstawiono zagadnienie porodu przedwczesnego oraz zagrażającego porody przedwczesnego, a także propozycję postępowania dla zespołów ratownictwa medycznego.

Słowa kluczowe

poród przedwczesny, zespół ratownictwa medycznego, tokoliza

Poród przedwczesny (bez względu na to, jaką przyjmiemy definicję tego zjawiska) nadal jest największym wyzwaniem dla położnictwa, gdyż mimo postępów medycyny nie ma wystarczająco skutecznych metod jego rozpoznawania, zapobiegania i leczenia. Tym bardziej jest to problematyczny przypadek dla Zespołu Ratownictwa Medycznego (ZRM).

Dzieci urodzone przedwcześnie częściej umierają – noworodki urodzone przed 36. tygodniem ciąży mają 30-krotnie większe ryzyko zgonu niż noworodki donoszone. Natomiast dla noworodków urodzonych przed 28. tygodniem ryzyko to jest 200-krotnie większe (1). Poród przedwczesny ma swoje konsekwencje dla przyszłości dziecka. Wcześniaki częściej chorują, a co za tym idzie – częściej są hospitalizowane oraz narażone na liczne zaburzenia neurologiczne, choroby płuc, zaburzenia widzenia i słuchu. Ryzyko wystąpienia tych niepożądanych zdarzeń zwiększa się wraz z obniżaniem się wieku ciążowego w chwili porodu.

Celem artykułu jest przybliżenie problematyki porodu przedwczesnego oraz trudności diagnostyczno-terapeutycznych związanych z nim na poziomie opieki medycznej udzielanej przez ZRM.