Postrzeganie kobiet pracujących w systemie Państwowe Ratownictwo Medyczne przez przedstawicieli swojej grupy zawodowej

Cele i założenia pracy

Głównym celem pracy była ocena motywacji do wyboru studiów na kierunku ratownictwo medyczne oraz ukazanie, jak postrzegane są kobiety pracujące w systemie Państwowe Ratownictwo Medyczne przez przedstawicieli swojej grupy zawodowej, zarówno kobiety, jak i mężczyzn.

Metodologia i grupa badana

Badania przeprowadzono za pomocą autorskiej ankiety. Przebadano łącznie 250 osób, w tym 128 mężczyzn i 122 kobiety, w przedziale wiekowym 22-53 lata, pracujących w jednostkach systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne.

Wyniki i ich omówienie

Na przestrzeni ostatnich lat znacznie wzrosła liczba kobiet pracujących w PRM, co można stwierdzić na podstawie liczby respondentek biorących udział w ankiecie (była zbliżona do liczby mężczyzn) oraz wieku i stażu pracy podanego przez ankietowane. Zespoły wyjazdowe były zdominowane przez mężczyzn, pracuje tam aż 117 ratowników i tylko 76 kobiet ratowniczek. Więcej kobiet było zatrudnianych w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym (67 kobiet, 45 mężczyzn), co daje się tłumaczyć brakiem konieczności ręcznego transportu pacjenta. Lotnicze zespoły ratunkowe również są instytucjami zatrudniającymi głównie mężczyzn – ratowników, lekarzy i pielęgniarzy (ryc. 1).

Kobiety – ratowniczki medyczne, przy wyborze zawodu, kierowały się przede wszystkim chęcią pomagania innym ludziom i życiową pasją (ryc. 2).

Wciąż jest powszechne stwierdzenie, że tam, gdzie potrzebna siła fizyczna, kobiety radzą sobie gorzej: transport pacjentów, przenoszenie sprzętu, asekuracja poszkodowanych wymagają użycia siły, a także kontakt z osobami agresywnymi. Stereotyp kobiety słabszej fizycznie jest wciąż aktualny (ryc. 3).