Rescue Task Force – luka do wypełnienia w polskich warunkach – część I

Wyzwanie, jakim jest światowy terroryzm w XXI wieku, obliguje nas do przewidywania możliwych zagrożeń i bycia w stanie gotowości na stawianie im czoła. – Najlepszą metodą przewidywania przyszłości jest jej tworzenie – mawiał Peter Ferdinand Drucker, amerykański specjalista zarządzania, uważany za „ojca” współczesnych metod zarządzania. System Polskiego Ratownictwa Medycznego powinien być gotowy na zagrożenia terrorystyczne, które obecnie dla naszego społeczeństwa wydają się być surrealistyczne. Przyjmuje się powszechnie, że Polska pozostaje krajem odizolowanym od poczucia bezpośredniego zagrożenia. Do niedawna zakładano także, że światowa pandemia wirusa nie może dotyczyć krajów wysokorozwiniętych. W wielu miejscach na świecie zespoły RTF (ang. Rescue Task Forces – medyczne zespoły szybkiego reagowania) szkolą się, aby udzielać medycznych czynności ratunkowych w miejscach incydentu terrorystycznego. Autorzy w niniejszej publikacji przedstawiają rys koncepcji tworzenia grup RTF w Polsce, oblicze ich powstawania na arenie międzynarodowej oraz transgraniczne podejście specjalistów w obszarze medycyny taktycznej do potrzeby ich istnienia w dzisiejszej rzeczywistości.

Słowa kluczowe

medyczne zespoły szybkiego reagowania, terroryzm, taktyczno-bojowa opieka nad poszkodowanym, zespoły ratownictwa medycznego

Praca nad procedurami i standardami w ratownictwie medycznym i w systemie ochrony zdrowia jeszcze nigdy nie była na takim zaawansowanym poziomie jak dzisiaj. Liczą się certyfikaty, efektywność działania oraz monitorowanie jakości, które wymusza konieczność postępowania według ściśle wytyczonych i wypracowanych punktów. Rosnące wymagania roszczeniowego społeczeństwa oraz spektrum nowych wyzwań rzeczywistości XXI wieku wymusiły tworzenie gotowych algorytmów postępowania i ujednolicanie ich na arenie międzynarodowej. Pandemia COVID-19, która od kilku miesięcy zachwiała podstawą systemu zdrowotnego na całym świecie, pokazała nam, jak duże są luki w naszej wiedzy, umiejętnościach i standardach postępowania. Dała mocny powód do zastanowienia się, na co jesteśmy gotowi, a co może stać się dla państwowych systemów ochrony zdrowia sprawdzianem nie do pokonania. Uświadomiła, że powinniśmy być krok naprzód, przewidywać pewne zagrożenia i przygotowywać się na nie wcześniej, nie tylko w obszarze wiedzy i prognoz, ale przede wszystkim praktycznych umiejętności (1). „Aby rozwijać naukę, trzeba najpierw zlokalizować lukę w obecnym stanie wiedzy” (1).