Resuscytacja noworodka bezpośrednio po porodzie – zalecenia

Mimo iż porody w warunkach zespołów ratownictwa medycznego (ZRM) zdarzają się stosunkowo rzadko, a jeszcze rzadziej konieczna jest resuscytacja noworodka, każdy członek ZRM powinien posiadać wiedzę w tym zakresie, pozwalającą udzielić pomocy zarówno dziecku, jak i matce. W zdecydowanej większości przypadków wystarczą prawidłowe upowietrznienie płuc dziecka, prawidłowe zaklemowanie pępowiny oraz kontrola temperatury. Zdarzają się jednak sytuacje, w których o jego przeżyciu zdecyduje wdrożenie zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych. Znajomość aktualnych wytycznych postępowania w takich stanach, odpowiedni sprzęt i wcześniej przygotowany plan postępowania to determinanty niezbędne do uzyskania postawionych celów.

Słowa kluczowe: resuscytacja, noworodek, NZK, poród, resuscytacja noworodka

Dzieci urodzone o czasie stosunkowo rzadko wymagają zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych. W jednym z badań retrospektywnych tylko u 3% noworodków zaszła konieczność wentylacji dodatnim ciśnieniem, u 2% niezbędna była intubacja, a tylko 0,1% wymagało podania adrenaliny (10, 11). Nieco częściej zaawansowanego postępowania wymagają wcześniaki. Jako poród przedwczesny rozumie się urodzenie dziecka po ukończeniu 22. tygodnia ciąży, a przed upływem 36. tygodnia ciąży. Jako szczególnie zagrożone należy traktować noworodki urodzone poniżej 28. tygodnia ciąży. W warunkach ZRM trudno dokładnie określić czas trwania ciąży. Należy zatem przyjąć kryterium masy ciała noworodka nieprzekraczającej 2500 g. W związku z tym za poród przedwczesny należy uznać taki, w wyniku którego rodzi się noworodek o masie pomiędzy 500 a 2500 g. To właśnie rzadkość występowania takich przypadków w praktyce ZRM powoduje, że w zetknięciu z nimi wielu ratowników medycznych może czuć się nieprzygotowanych. W opanowaniu stresu i we wdrożeniu właściwego postępowania pomogą przygotowanie właściwego sprzętu, znajomość wytycznych oraz ułożenie wstępnego planu działania.