„Skutki uboczne leków? A kto by o nich czytał?!” ‒ kilka słów o złośliwym zespole neuroleptycznym

Leczenie szpitalne

Hospitalizacja pacjenta po diagnozie NMS powinna odbywać się w warunkach OIOM-u i skupiać się na kilku ważnych aspektach:

• monitorowaniu pracy układu oddechowego oraz układu krążenia (oraz ewentualnie wspomaganiu ich pracy),
• odpowiednim nawadnianiu (w celu zapobiegania wystąpienia ostrej niewydolności nerek w konsekwencji rabdomiolizy),
• zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich,
• leczeniu objawowym, np. obniżaniu temperatury ciała czy CTK.

Dodatkowo w leczeniu NMS, jeśli pacjent nie reaguje na leczenie podtrzymujące, można posiłkować się zastosowaniem całym wachlarzem leków, takich jak Dantrolen (lek, który rozluźnia mięśnie szkieletowe), jednak żaden z tych leków w badaniach klinicznych nie wykazał, jakoby miał znaczny wpływ na jakość leczenia. Co więcej, znane są przypadki, kiedy Dantrolen wydłużył przebieg ZZN.

W przypadkach gdy organizm pacjenta nie reaguje na żadną z metod leczenia ZZN, alternatywą jest terapia w postaci elektrowstrząsów. Jest to jednak metoda, która może nieść ze sobą wiele powikłań, dlatego jest wykorzystywana w ostateczności tylko u pacjentów, którzy nie reagują na inne formy terapii.

Podsumowanie

Złośliwy zespół neuroleptyczny to dość rzadkie i niezwykle trudne w diagnozie schorzenie. Jednak praktyka pracy w ZRM-ie czy SOR-ze pokazuje, że należy spodziewać się niespodziewanego. Schorzenia psychiatryczne, szczególnie ciągle przodująca wśród nich depresja, to niestety plaga naszych czasów. Coraz więcej osób sięga po pomoc psychiatry, co przekłada się również na rosnące zapotrzebowanie na farmakoterapię lekami neuroleptycznymi, a te, jak każdy lek, mają swoje skutki uboczne.