Specyfika unieruchamiania kręgosłupa u pacjentów pediatrycznych po urazach
Specyfika unieruchamiania kręgosłupa u pacjentów pediatrycznych po urazach wymaga nieco odmiennego podejścia członków Zespołów Ratownictwa Medycznego, aniżeli ma to miejsce w przypadku osób dorosłych. Dzieci cechują odmienności w budowie anatomicznej, które mają wpływ na stopień ciężkości i rodzaj występujących obrażeń. Zwiększony poziom szoku emocjonalnego u dzieci, pobudzenie psychoruchowe, strach i płacz istotnie ograniczają możliwość obiektywnej oceny doznanych obrażeń. Czynności podejmowane przez ratowników medycznych wobec pacjentów pediatrycznych muszą zapewniać możliwie najwyższy poziom ochrony przed urazami wtórnymi, zapewniając jednocześnie komfort psychiczny i poczucie bezpieczeństwa.
Słowa kluczowe: pacjent pediatryczny, dziecko, uraz kręgosłupa, unieruchomienie, specyfika unieruchamiania kręgosłupa
Dzieci stanowią szczególną grupę pacjentów, którzy podczas zdarzeń nagłych wymagają nieco odmiennego podejścia członków Zespołów Ratownictwa Medycznego, aniżeli ma to miejsce w przypadku osób dorosłych. Modyfikacje medycznych czynności ratunkowych udzielanych wobec dzieci muszą uwzględniać zarówno różnice w budowie anatomicznej, jak również odmienny sposób komunikacji. Jedną z procedur wymagających szczególnego podejścia ratowników medycznych jest unieruchamianie kręgosłupa po urazie. Podejmowane czynności z jednej strony powinny uwzględniać specyfikę pacjenta pediatrycznego i dążyć do pewnego kompromisu pod względem unieruchomienia kręgosłupa (w takim zakresie, w jakim dziecko pozwoli sobie na unieruchomienie), z drugiej zaś strony muszą być na tyle skuteczne, aby zapobiec pogłębieniu urazu. Zatem ratownicy medyczni oprócz umiejętności medycznych powinni posiadać kompetencje w obszarze umiejętności miękkich, które ułatwią obiektywną ocenę istniejących obrażeń u pacjentów pediatrycznych, jak również muszą potrafić modyfikować standardowe metody unieruchamiania kręgosłupa w zakresie niezbędnym dla kompleksowego, komfortowego zabezpieczenia poszkodowanego na czas transportu do szpitala.
Pomimo że pojęcie pacjenta pediatrycznego zasadniczo odnosi się do osób do 18. roku życia, niniejsza publikacja w główniej mierze skupia się na unieruchamianiu kręgosłupa wśród niemowląt i małych dzieci, ponieważ w przypadku tych pacjentów ratownicy medyczni mogą napotkać najwięcej trudności podczas unieruchamiania według standardowych zasad.
