Specyfika unieruchamiania kręgosłupa u pacjentów pediatrycznych po urazach

Specyfika unieruchamiania kręgosłupa - kołnierz szyjny

Sposób unieruchomienia poszkodowanego z potencjalnym urazem kręgosłupa nie może ograniczać swobody oddychania. Przy odmiennościach w budowie anatomicznej dróg oddechowych u dzieci jest to aspekt wymagający szczególnej uwagi, zwłaszcza podczas stosowania kołnierza szyjnego. Kołnierz szyjny jest stosowany jako element stabilizacji odcinka szyjnego kręgosłupa, który ma za zadanie ograniczyć ruchy zgięcia przedniego szyi oraz w mniejszym stopniu zapobiec zgięciu bocznemu i ruchom obrotowym głowy (13). Niestety unieruchomienie szyi przy użyciu kołnierza ortopedycznego może prowadzić do wystąpienia negatywnych skutków, wśród których należy wskazać między innymi na: trudności w oddychaniu, ból, dyskomfort i miejscowe niedokrwienie skóry, ograniczenie dopływu krwi do mózgu, a także wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Z uwagi na różnice anatomiczne wśród dzieci (zależne od wieku) negatywne konsekwencje stosowania tego typu unieruchomienia mogą być o wiele większe aniżeli wśród osób dorosłych. Krótka szyja oraz węższe i bardziej podatne na zwężenie drogi oddechowe mogą powodować trudności z utrzymaniem ich drożności, a nawet stwarzają ryzyko asfiksji. W przypadku niemowląt i części dzieci w wieku poniemowlęcym szyja jest na tyle krótka, że brak jest możliwości dobrania odpowiedniego rozmiaru kołnierza. Ponadto delikatne tkanki są bardziej podatne na ucisk generowany przez brzegi sztywnego kołnierza szyjnego stosowanego w ratownictwie medycznych, przez co ryzyko potęgowania bólu i miejscowego niedokrwienia tkanek jest większe. Natomiast radykalne przyrządowe unieruchomienie szyi będzie pogłębiało towarzyszący strach i niepokój.

U starszych dzieci z potencjalnym urazem odcinka szyjnego kręgosłupa zasadne jest wykorzystanie odpowiednio dobranego kołnierza ortopedycznego, przy czym powinien być stosowany jako dodatkowy element stabilizacji, przy jednoczesnym unieruchomieniu pacjenta w pozycji leżącej, wraz z użyciem stabilizatorów głowy.