Stany naglące w neurochirurgii dzieci: urazy czaszkowo-mózgowe

Największym ryzykiem dla pacjenta w pierwszej fazie narastania krwiaka jest wystąpienie wgłobienia mózgu pod namiot móżdżku. Z tego powodu dochodzi do ryzyka ucisku konaru mózgu i nerwu III. Właśnie ucisk na ten nerw może być powodem pojawienia się mylnych objawów, które będą sugerowały homolateralne umiejscowienie krwiaka.

W przypadku wystąpienia małych krwiaków, pacjent może również skarżyć się na ból głowy, można obserwować zaburzenia świadomości bądź drgawki toniczno-kloniczne. Jeżeli dochodzi do pogorszenia stanu pacjenta już hospitalizowanego bądź przebywającego w diagnostyce SOR-u od dłuższego czasu, np. w oczekiwaniu na zabieg operacyjny bądź przyjęcie do oddziału specjalistycznego, pierwsze kroki diagnostyki uzupełniającej powinny zostać skierowane w stronę kontroli poziomu wzmożenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego i cech ciasnoty śródczaszkowej. Można to zrobić za pomocą ultrasonografii nerwów wzrokowych wraz z osłonkami (USG ONSD) przy łóżku pacjenta, kontrolując uzyskany wymiar z wymiarem wyjściowym, dzięki czemu można określić dynamikę poszerzenia się ONSD, a tym samym pośrednio ocenić ryzyko występowania IICP. Jeżeli takie metody badawcze nie są dostępne bądź w jednostce nie funkcjonuje zwyczaj wykonywania USG ONSD oraz nie ma w tym zakresie osób wykwalifikowanych, pacjenta należy skierować na ścieżkę diagnostyki obrazowej, gdzie w wyniku przeprowadzenia badania TK można określić cechy IICP.

Odrębną grupę pacjentów stanowią osoby, które zaprezentowały objawy kliniczne krwiaka podtwardówkowego w okresie 3 tygodni i więcej od wystąpienia urazu. Kwestia obecności urazu nadal jest najczęstszą etiologią tej patologii. Należy zaznaczyć, iż istnieją sytuacje, kiedy krwiaka podtwardówkowego wykrywa się nawet kilka miesięcy po urazie w związku z pojawieniem się objawów neurologicznych bądź pogorszeniem stanu pacjenta z zakresu funkcjonowania OUN.