Stany naglące w neurochirurgii dzieci: urazy czaszkowo-mózgowe

Zespół wgłobienia

W przypadku przekroczenia zdolności kompensacyjnych w obrębie OUN oraz kolejno wystąpienia IICP może dochodzić do różnicy ciśnień. Wskutek narastania IICP może wystąpić przemieszczenie zawartości czaszki do przedziału o mniejszym ciśnieniu. Wgłobienie mózgu, inaczej wklinowanie mózgu, definiuje się w momencie, kiedy wskutek IICP doszło do przemieszczenia mózgowia z przedziału anatomicznie fizjologicznego do innego. Rodzaj dolegliwości i szereg objawów związanych z wgłobieniem zależy od lokalizacji wgłobienia i budowy anatomicznej uciśniętych struktur.

Wklinowanie pod sierp

Pierwszym z rodzajów nazywanym wklinowaniem pod sierp, inaczej przemieszczeniem linii środkowej, jest sytuacja, w której następuje przesunięcie struktur linii środkowej pod sierpem mózgu w stronę przeciwną niż źródło IICP (krwiak, guz). W podstawowym badaniu przeprowadzonym u pacjenta przemieszczenie linii środkowej może nie powodować konkretnych objawów klinicznych. Jego rozpoznanie następuje najczęściej podczas badań obrazowych (TK, MRI) i mieści się w zakresie kilku do kilkunastu milimetrów.

Wcięcie namiotu móżdżku

Kolejnym rodzajem wgłobienia jest wklinowanie we wcięcie namiotu móżdżku. Jego patologia związana jest z przemieszczeniem między brzegiem namiotu a śródmózgowiem przyśrodkowej części płata skroniowego, nazywanej hakiem. Wskutek tego przemieszczenia dochodzi do uciśnięcia konaru mózgu po stronie wgłobienia oraz uciśnięcia struktur leżących we wcięciu namiotu, czyli tętnicy tylnej mózgu i nerwu III. Po stronie uciśnięcia dochodzi do poszerzenia źrenicy i zniesienia jej odruchu na światło z powodu uszkodzenia włókien przywspółczulnych nerwu okoruchowego. Uszkodzenie dróg piramidowych i przeciwstronny niedowład są oznaką ucisku na konar mózgu.