Wytyczne postępowania Krajowego Konsultanta Medycyny Ratunkowej w krwawieniu z górnego odcinka przewodu pokarmowego

Krwawienie z GOPP jest uważane za najczęstszy stan nagły w gastroenterologii oraz najczęstszą przyczynę hospitalizacji nieplanowej, z zapadalnością szacowaną na 40-150 przypadków na 100 tys. osób rocznie.

Pomimo rozwoju nauk i metod medycznych GOPP uważany jest za stan zagrożenia życia, ze śmiertelnością na poziomie 8-15%, która jest wyższa w populacjach o niższym statusie socjoekonomicznym i rośnie wraz z wiekiem i liczbą chorób współistniejących. Około ¹/₄ pacjentów z krwawieniem z GOPP jest w wieku > 80. roku życia. Śmiertelność wydaje się być niższa w ośrodkach specjalistycznych, jednak nie jest to efekt dostępności zaawansowanych technologii, ale przygotowania i przestrzegania wewnętrznych wytycznych. Ma to również pozytywne skutki farmakoekonomiczne (1-3).

Przy stwierdzeniu krwawienia z GOPP zaleca się podanie 3 mg/kg erytromycyny (w Polsce dostępna jest dawka 300 mg) IV na 30-60 minut (w wytycznych europejskich 1-3 mg/kg na 30-120 minut przed endoskopią) w 30-minutowym wlewie, przed endoskopią w trybie pilnym. Takie postępowanie skutkuje opróżnieniem żołądka z krwi i skrzepów, a zatem zwiększa widoczność podczas zabiegu i skraca czas jego trwania. Dzięki temu zmniejsza się też konieczność ponownych zabiegów i skraca czas hospitalizacji.

Gastryczne działania erytromycyny wynikają z pobudzenia receptorów motylinowych – co zaobserwowano w latach 90. XX wieku. W przypadku krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego (GOPP) pobudzenie tych receptorów stymuluje opróżnienie żołądka, co może przynieść wymierne korzyści przed zabiegiem endoskopowym. Inne działania, jak wydłużenie odstępu QT, są zależne od dawki i nie stwierdza się ich w „prokinetycznych” dawkach leku. Można zatem uznać, że lek jest bezpieczny w tym zastosowaniu (4).