Agresja jest, teraz trzeba sobie z nią radzić

Formy przymusu bezpośredniego

Wspomniana ustawa (7) określa cztery dopuszczalne formy przymusu bezpośredniego:

1. Przytrzymanie – wykorzystanie wyłącznie siły fizycznej w celu doraźnej, krótkotrwałej immobilizacji pacjenta. Przytrzymanie musi być wykonane tak, by nie zagrażać zdrowiu lub życiu pacjenta. Zastosowanie bezpiecznego przytrzymania w praktyce wymaga co najmniej kilku osób (optymalnie po jednej osobie przy każdej kończynie i jedna osoba nadzorująca). Jest to bardzo trudne, często niemożliwe do wykonania dla ZRM-u typu P. W takiej sytuacji ratownicy medyczni powinni otrzymać pomoc od policji czy Państwowej Straży Pożarnej, które są zobowiązane pomagać przy zastosowaniu tej metody. Pracownikom ZRM-u nie wolno korzystać z żadnych narzędzi ani przedmiotów używanych przez policję, np. kajdanek, pałek (8).
2. Unieruchomienie – obezwładnienie osoby z użyciem: pasów, uchwytów, prześcieradeł, kaftana bezpieczeństwa lub innych urządzeń technicznych. Pracownicy ZRM-u czasami dysponują kaftanem bezpieczeństwa, więc w razie konieczności mogą go wykorzystać, niemniej jednak jest to bardzo trudne do wykonania i wymaga szkoleń w tym zakresie. W sytuacji użycia innych dostępnych przedmiotów ‒ prześcieradeł, pasów ‒ należy szczególnie zwrócić uwagę na zapewnienie poszkodowanemu prawidłowego funkcjonowania układu oddechowego i krążenia, szczególnie gdy pacjent nie będzie zdolny do samodzielnej zmiany pozycji w sytuacji nadmiernego ślinienia lub wymiotów. Unieruchomienie powinno być wykonane w takim miejscu, aby zagwarantować pacjentowi godność i intymność (9).
3. Izolacja – polega na umieszczeniu pacjenta pojedynczo, w zamkniętym i odpowiednio przystosowanym pomieszczeniu, tzw. izolatce. Praktycznie niemożliwe do zastosowania przez ZRM, bowiem trudno sobie wyobrazić izolację pacjenta w jego własnym mieszkaniu lub w ambulansie. Trudno też znaleźć odpowiednie do tego pomieszczenie w warunkach SOR-u. W praktyce specjalne pokoje służące izolacji są dostępne w szpitalnych oddziałach psychiatrycznych, choć też nie jest to regułą.