Aktualna klasyfikacja napadów padaczkowych oraz wytyczne postępowania w stanie padaczkowym

Padaczka to grupa zaburzeń neurologicznych, które wynikają z nieprawidłowej czynności bioelektrycznej mózgu. Padaczka może mieć charakter idiopatyczny lub wtórny. W 2017 roku Międzynarodowa Liga Przeciwpadaczkowa wprowadziła aktualną klasyfikację napadów padaczkowych, według której napady padaczkowe dzieli się na: napady o początku ogniskowym bez zaburzeń przytomności lub z zaburzeniami przytomności, w tym o początku ruchowym lub nieruchowym, napady ogniskowe przechodzące w obustronny napad toniczno-kloniczny oraz na napady o początku uogólnionym, ruchowe i nieruchowe (napad nieświadomości), a także na napady o nieznanym początku i niesklasyfikowane. Stanem padaczkowym według nowej definicji określamy napad padaczkowy trwający powyżej 5 minut. Każdy stan padaczkowy jest stanem zagrożenia życia, ze śmiertelnością wynoszącą około 10%, i wymaga natychmiastowego wdrożenia leczenia jeszcze w okresie przedszpitalnym. Wczesne zastosowanie terapii może skutecznie przerwać stan padaczkowy i zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia trwałego uszkodzenia mózgu oraz powikłań ogólnoustrojowych, jak również zgonu.

Słowa kluczowe

padaczka, stan padaczkowy, klasyfikacja, postępowanie

Padaczka jest to grupa przewlekłych zaburzeń neurologicznych, wynikających z nieprawidłowej czynności bioelektrycznej mózgu i charakteryzujących się występowaniem powtarzalnych, stereotypowych napadów padaczkowych. Częstość występowania padaczki wynosi około 1%, a liczba zachorowań wzrasta wraz z wiekiem. U około 5-10% społeczeństwa może wystąpić jeden napad drgawkowy, a prawdopodobieństwo wystąpienia kolejnego napadu wynosi 40-50% (1). Padaczka może mieć charakter idiopatyczny lub wtórny, spowodowany takimi schorzeniami, jak: udar mózgu, guz mózgu, uraz głowy, infekcje ośrodkowego układu nerwowego (OUN), malformacje naczyniowe, odstawienie alkoholu (2).