Aktualna klasyfikacja napadów padaczkowych oraz wytyczne postępowania w stanie padaczkowym

Utrzymujący się stan padaczkowy, pomimo zastosowania leczenia lekami pierwszego i drugiego rzutu, wymaga leczenia w oddziale intensywnej terapii medycznej oraz wprowadzenia chorego w stan śpiączki farmakologicznej przy użyciu fenobarbitalu (15-20 mg/kg m.c.), pentobarbitalu (5-10 mg/kg), propofolu (2 mg/kg), midazolamu (0,2 mg/kg), do uzyskania w zapisie EEG czynności z okresami wyładowań i stłumienia (burst suppression). Jednocześnie należy włączyć docelowe leczenie przeciwpadaczkowe. Do działań niepożądanych powyższych leków należą: depresja oddechowa, hipotensja, natomiast w przypadku pentobarbitalu dodatkowo: niewydolność serca, infekcje, niewydolność wątroby, niedrożność jelit, interakcje lekowe (4).

Podsumowanie

Stan padaczkowy jest stanem zagrożenia życia, dlatego też wymaga niezwłocznego wdrożenia leczenia. Wczesne zastosowanie benzodwuazepin przez ZRM może skutecznie przerwać SE i zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia trwałego uszkodzenia mózgu oraz zaburzeń oddechowych, krążeniowych i metabolicznych, jak również zgonu.

Piśmiennictwo

1. Chang B.S., Lowenstein D.H.: Epilepsy. „N Engl J Med”, 2003; 349 (13): 1257-66.

[...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas