Analgetyki i ból w podstawowym ZRM

Wszystkie powyższe skale mogą zostać z powodzeniem zastosowane tylko u pacjentów przytomnych. Należy pamiętać, że pacjenci nieprzytomni (zaintubowani i niezaintubowani) również odczuwają ból, a jego rozpoznanie, określenie natężenia oraz leczenie jest równie obligatoryjne, jak w przypadku chorych przytomnych (23). W celu oceny nasilenia dolegliwości bólowych wykorzystuje się skale pozawerbalne. Opierają się one na obserwacji zachowania pacjenta oraz ocenie podstawowych parametrów fizjologicznych. Jedną z takich skal jest skala BPS (ang. Behavioral Pain Scale) oraz jej modyfikacja, przeznaczona dla osób niezaintubowanych – BPS-NI (ang. Behavioral Pain Scale for Non-Intubated Patients). Skala opiera się na ocenie wyrazu twarzy pacjenta, ruchu kończyn górnych oraz, w zależności od jej przeznaczenia, na jeszcze jednym parametrze. Mianowicie u pacjentów zaintubowanych oceniana jest zgodność z aktualnym trybem wentylacji, natomiast u poszkodowanych niezaintubowanych ocenia się tzw. wokalizację, czyli mówiąc krótko charakter, częstość oraz długość dźwięków wydawanych przez pacjenta (tab. 5) (24). Za każdy z trzech ocenianych parametrów pacjentowi przyznajemy od 1 do 4 punktów. Minimalna liczba punktów oznacza brak dolegliwości bólowych, natomiast komplet 12 punktów oznacza najsilniejszy ból.

Drabina analgetyczna