Astma i jej zaostrzenie u ciężarnej – pierwsza pomoc i ratunkowe postępowanie przedszpitalne

Z badania wstępnego prowadzonego przez zespół ratowników wynikało, że: A – zachowana drożność dróg oddechowych, B – 40/oddechów na minutę, oddechy skrócone z zaciąganiem dodatkowych mięśni oddechowych, SaO₂ 92%, osłuchowo świsty i furczenia nad oboma polami płucnymi, głośniejsze po stronie prawej, wypuk jawny obustronnie, C – ASM 110/min, tony serca czyste, ciśnienie tętnicze 140/90, D – przytomna, zorientowana auto- i allopsychicznie. Pacjentka została oceniona na GCS 15 (4, 5, 6). Reakcja źrenic na światło: prawidłowa, szerokość normalna. Brak widocznych obrażeń zewnętrznych. Skóra – wygląd, wilgotność i temperatura w normie. Jama brzuszna bez objawów otrzewnowych, dno macicy w połowie odległości między wyrostkiem mieczykowatym a pępkiem. Ruchy płodu – obecne. Brak możliwości wysłuchania tętna płodu. Pacjentka podaje, że w ostatnim czasie nie odczuwała żadnych skurczów ani nie miała krwawienia z dróg rodnych.

Na podstawie objawów ogólnych, wywiadu w kierunku leczenia przewlekłego astmy oraz wskazań pulsoksymetru rozpoznano zaostrzenie astmy. Po zakończeniu przeprowadzania wywiadu ratownik w pierwszej kolejności podał pacjentce tlen o przepływie 13 l na minutę przez maskę tlenową oraz założył szary wenflon do żyły odpromieniowej, mierząc przy okazji poziom glikemii – 90 mg%. W tym czasie drugi ratownik przygotował nebulizację z Ventolinu, podając razem 2,5 mg salbutamolu, uzyskując poprawę poziomu saturacji do 95% po 10 minutach inhalacji. Podano również 4 mg Dexavenu (deksametazon) dożylnie w bolusie. Następnie podłączono wlew kroplowy 500 ml PWE. Po uzyskaniu poprawy stanu ogólnego zadecydowano o konieczności szybkiego transportu pacjentki do najbliższego szpitala.