Bezpieczeństwo pacjenta po udarze niedokrwiennym mózgu w praktyce ZRM

W leczeniu udaru niedokrwiennego mózgu jak najkrótszy czas rozpoczęcia terapii ma szczególne znaczenie dla zdrowia i bezpieczeństwa pacjenta. Optymalnym miejscem hospitalizacji osoby ze świeżym udarem niedokrwiennym mózgu, zapewniającym najlepsze bezpieczeństwo, jest ośrodek specjalistyczny zajmujący się leczeniem udarów. Transport pacjenta z takim rozpoznaniem do szpitalnego oddziału ratunkowego lub innego ośrodka nie zapewniającego pacjentowi szybkiego i skutecznego leczenia trombolitycznego jest zdarzeniem niepożądanym. Ewentualna szkoda powstała u pacjenta na skutek opóźnienia właściwej interwencji może skutkować dla ratownika medycznego odpowiedzialnością cywilną lub karną. Publikacja zawiera analizę wytycznych naukowych, przepisów prawa oraz działań kontrolnych w tym obszarze.

Słowa kluczowe

udar mózgu, ośrodek leczenia udarów, bezpieczeństwo pacjenta

Leczenie trombolityczne jest współcześnie jedną z najskuteczniejszych metod leczenia udaru niedokrwiennego mózgu u pacjentów kwalifikujących się do typu leczenia. W wielu randomizowanych badaniach udowodniono, że dożylne podawanie streptokinazy do 4, 5 godzin, a w niektórych przypadkach do 6 godzin od wystąpienia udaru znacząco obniża śmiertelność w tej chorobie, a także znacząco poprawia jakość życia pacjenta po udarze (1).

Kluczowe znaczenie dla skuteczności tego procesu terapeutycznego ma decyzja kierownika zespołu ratownictwa medycznego (podstawowego lub specjalistycznego), dotycząca tego, gdzie z miejsca zdarzenia ma być przewieziony pacjent z podejrzeniem udaru mózgu – na najbliższy odział ratunkowy/izbę przyjęć szpitala, który nie prowadzi leczenia trombolitycznego, czy też bezpośrednio do najbliższej jednostki zajmującej się tego typu terapią.