Ból w praktyce ZRM. Ocena stosowania i użyteczności skal natężenia bólu

Dyskusja. Czy pacjent ma prawo do leczenia bólu?

Analizując stosowanie oceny natężenia bólu w zależności od typu zdarzenia, można stwierdzić, że istotnie częściej ocena jest wykonywana w zachorowaniach niż w urazach. Chorzy z bólem trzewnym stanowili największy odsetek grupy, w której natężenie bólu zostało ocenione. Pacjenci z ostrym bólem urazowym stanowili największą grupę, w której nie dokonano oceny natężenia bólu. W 1995 roku Amerykańskie Towarzystwo Leczenia Bólu uznało ból za piąty parametr życiowy, na równi z ciśnieniem tętniczym czy akcją serca. Personel Zespołów Ratownictwa Medycznego z dużym zaangażowaniem ocenia i dokumentuje wyniki pomiarów ciśnienia tętniczego, tętna i saturacji, przez co tym bardziej niepokojący jest brak oceny natężenia bólu. Brak oceny u pacjenta po urazie, gdy zespół w pierwszym kontakcie z pacjentem jest w stanie rozpoznać symptomy świadczące o intensywnym bodźcu bólowym, zdaniem autorów jest nie do przyjęcia. Do oceny natężenia bólu w opiece przedszpitalnej nie jest potrzebny żaden sprzęt medyczny.

W badaniu nie wykazano różnic w stosowaniu oceny natężenia bólu pomiędzy zespołem podstawowym a specjalistycznym. Należy nadmienić, że w badanym okresie ratownik medyczny posiadał już możliwość podaży większej liczby leków przeciwbólowych zgodnie z najnowszą nowelizacją uprawnień zawodowych (m.in. metamizol, paracetamol, fentanyl), a ambulanse podstawowe w analizowanym okresie w znacznej większości były w nie wyposażone. Podobnie