Buddy system – koleżeńskie wsparcie psychologiczne w PRM

Dla kogo wsparcie psychologiczne?

Wsparcie psychologiczne dla potrzebujących pracowników wymaga wiedzy o tym, że stało się coś ważnego, trudnego. W takiej sytuacji pracownik, który już ma zaufanie (lub jest zdeterminowany) i rozpoznaje powagę sytuacji, prawdopodobnie zadzwoni po wsparcie, ale więcej jest takich sytuacji, w których pracownik przeżywa trudne emocje, jest w tym osamotniony (bo emocje są subiektywne i nie cały zespół będzie wstrząśnięty daną sytuacją). Aby wiedzieć, że komuś jest potrzebne wsparcie czy odreagowanie, przydałby się system informowania „dyżurnego” psychologa, że w ogóle trudna sytuacja miała miejsce. Przykładowo – dyspozytor mógłby informować psychologa o takich sytuacjach. Pojawia się pytanie: co jest sytuacja trudną? Można stworzyć katalog takich sytuacji – śmierć dziecka, zdarzenie masowe, agresja wobec zespołu.

Jednak nawet śmierć dziecka czasami bywa wydarzeniem wywołującym smutek, ale niekoniecznie jest traumatyczne. Jeżeli zespół jedzie do resuscytacji dziecka przewlekle chorego, leżącego i pomoc nie będzie skuteczna, to taka śmierć jest łatwiejsza do przyjęcia (choć to też zależy od emocji rodziców) niż nagła śmierć zdrowego niemowlęcia przy całej rodzinie. Podobnie zdarzenia masowe – wywołują stres i czasami odczuwane jest poczucie bezradności – co jest predyktorem ostrego stresu lub PTSD, ale wielu ratowników medycznych mówi, że to są najciekawsze wydarzenia, że w końcu robią to, co do nich należy, a satysfakcja po zakończonych działaniach, poczucie spełnienia we współpracy buforują negatywne wspomnienia. I w takich chaotycznych działaniach błąd jest bardziej zrozumiały, co redukuje poczucie winy; w odróżnieniu od błędu popełnionego w czasie pomocy jednemu poszkodowanemu. W dodatku podczas zdarzenia masowego poczucie wspólnie podjętych działań „na adrenalinie” daje poczucie wspólnotowości, co ułatwia rozmowę – również o emocjach.