Centrum symulacji medycznych – poligon doświadczalny dla personelu medycznego

W artykule autorzy przedstawiają możliwości wykorzystania centrów symulacji medycznych w dydaktyce medycznej oraz opisują, jak Centrum Symulacji Medycznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zostało wykorzystane do przeciwdziałania negatywnym skutkom kryzysu związanego z COVID-19.

Słowa kluczowe

symulacja wysokiej wierności, kryzys, szkolenia, symulator, technologia

Wykorzystywanie nowych technologii w edukacji przed- i podyplomowej nabiera tempa w ciągu ostatnich lat. Jednym z obszarów, w których korzysta się ze zdobyczy techniki, są centra symulacji medycznej. Od lat prowadzonych jest wiele badań na temat wykorzystania symulacji medycznej w dydaktyce medycznej.

Symulacja wysokiej wierności (SWW) pozwala na rzetelne ocenianie umiejętności, jakie studenci kierunków medycznych nabywają w czasie studiów. Umożliwia ewaluacje umiejętności technicznych, takich jak wykonanie procedury bezpiecznej defibrylacji czy intubacji, ale również umiejętności nietechnicznych na przykład prawidłowej komunikacji w zespole terapeutycznym czy przekazywania niepomyślnych informacji (1). Edukacja prowadzona w ten sposób pozytywnie wpływa na bezpieczeństwo pacjenta. Wykazano, że personel medyczny, który rozwijał swoje umiejętności i sprawdzał wiedzę z wykorzystaniem symulacji medycznej, popełniał mniej błędów medycznych (2). Jeśli nauczanie prowadzone jest z użyciem symulatorów wysokiej wierności lub standaryzowanego pacjenta, to uczestnik szkolenia może odczuć emocje towarzyszące danym zabiegom, a ćwiczenia stają się bardziej realistyczne, co wpływa na lepszy efekt dydaktyczny (3).

SWW pozwala na sprawdzenie szerokiej gamy różnorodnych umiejętności. Przykładem tego mogą być badania przeprowadzone na Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowicach, gdzie oceniono skuteczność leczenia bólu u pacjenta zgłaszającego silne dolegliwości bólowe wynikające ze złamań kości długich. Porównano działanie grupy nauczanej metodą klasyczną oraz metodą symulacyjną, obie grupy składały się ze studentów V roku kierunku lekarskiego. Grupa nauczana metodą symulacyjną częściej dokonywała oceny bólu i skuteczności prowadzonej analgezji. Działania te wpłynęły na zmniejszenie częstości występowania i nasilenia działań niepożądanych występujących po podaży opioidowych leków przeciwbólowych (4).