Choroba Hashimoto i choroba Gravesa-Basedowa w pracy ratownika medycznego

Choroba Gravesa-Basedowa

W zdecydowanej
większości za nadczynność tarczycy odpowiada choroba Gravesa-Basedowa.
Nazwa pochodzi od nazwisk dwóch niezależnych badaczy, Irlandczyka
Roberta Gravesa, oraz niemieckiego lekarza Karla Adolfa von Basedowa.
Jest to choroba autoimmunologiczna o nieznanej przyczynie. Przypuszcza
się, że za jej wystąpienie odpowiada wiele czynników nakładających się
na siebie. W tym schorzeniu wykrywa się przeciwciała, które są
skierowane do receptorów tyreotropiny w tarczycy. Pobudzają one owe
receptory, przez co następuje niekontrolowane wytwarzanie hormonów
tarczycy. Szacuje się, że zapadalność na chorobę Gravesa-Basedowa jest
dziesięciokrotnie większa u kobiet niż u mężczyzn. Prawdopodobnie wpływ
na to ma wysokie stężenie żeńskich hormonów płciowych − estrogenów.

Charakterystyczne objawy choroby Gravesa-Basedowa

• wytrzeszcz gałek ocznych (fot. 1),
• wole (fot. 2),
• obrzęk podgoleniowy (fot. 3).

Objawy i postępowanie

Objawy tej choroby z pewnością są bardzo charakterystyczne. W ponad 90% przypadków występuje wole, które jest rozlane i bezbolesne, może ono osiągać bardzo duże rozmiary. Do tego dochodzą zaawansowane zmiany w obrębie oczu. Najbardziej charakterystyczne są: wytrzeszcz oczu, pieczenie i obrzęk w oczodołach, podwójne widzenie i niedomykalność powiek. Typowymi, lecz występującymi rzadko objawami, są również obrzęk podgoleniowy, czyli nagromadzenie substancji śluzowatej na przedniej części piszczeli oraz drugie schorzenie, nazywane akropachią tarczycową, w której palce u stóp i rąk robią się obrzęknięte.