Choroby układu pokarmowego i odwodnienie u dzieci

Odwodnienie w przebiegu ostrej biegunki stanowi jedno z najczęstszych i najpoważniejszych powikłań. Odpowiednia ocena stanu odwodnienia jest więc kluczowa w celu dobrania modelu postępowania. Porównanie zmian masy ciała przed nawodnieniem i po nim jest standardową metodą diagnozowania odwodnienia. Aby zidentyfikować odwodnienie u niemowląt i dzieci przed leczeniem, oceniono i porównano szereg objawów klinicznych z tą standardową metodą. Wyniki badania przedmiotowego podczas odwodnienia wskazują na wysuszenie tkanki, kompensacyjną reakcję organizmu w celu utrzymania perfuzji lub obie te cechy. Najbardziej użytecznymi indywidualnymi objawami w identyfikacji odwodnienia są: wydłużony czas ponownego napełniania naczyń włosowatych, nieprawidłowy turgor skóry i nieprawidłowy wzorzec oddechowy. Jednak kliniczne skale odwodnienia oparte na kombinacji wyników badania fizykalnego są znacznie lepszymi predyktorami niż indywidualne objawy (17).

Od kilkunastu lat są podejmowane próby opracowania czułej i swoistej skali do precyzyjnej oceny stopnia odwodnienia, łączącej dane z wywiadu oraz objawy stwierdzane w badaniu fizykalnym. Wytyczne ESPGHAN/ESPID zalecają stosowanie Klinicznej Skali Odwodnienia (Clinical Dehydration Scale, CDS). Skala ta pozwala potwierdzić odwodnienie jedynie u około 6% dzieci w krajach rozwiniętych.

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas