Coś mały ten zespół QRS

Elektrokardiografia jest podstawowym badaniem dodatkowym stosowanym przez ratowników medycznych. W artykule opisano zjawisko niskiego woltażu zespołów QRS jako jedną z możliwych przyczyn problemów z interpretacją zapisu. Autorzy prezentują, jak poradzili sobie z zagadnieniem w praktyce. Rozszerzenie badania fizykalnego o wykonanie ultrasonografii dało ratownikom dodatkowe informacje na temat stanu pacjenta.

Słowa kluczowe
niski woltaż, EKG, serce

Zespoły ratownictwa medycznego opierają swoje działania na badaniu fizykalnym i badaniach dodatkowych dostępnych w karetce. Następnie po postawieniu diagnozy ratowniczej wdrażają odpowiednie postępowanie. Jednym z badań dodatkowych możliwych do wykonania w karetce jest elektrokardiogram (EKG). Jak wiadomo, prawidłowa interpretacja zapisu 12-odprowadzeniowego EKG nie należy do najłatwiejszych czynności. Czasami nasza ocena EKG może stać się jeszcze bardziej utrudniona, np. z powodu występowania kompleksów QRS o bardzo niskim woltażu.

Niski woltaż

Zgodnie z zaleceniami dotyczącymi kryteriów rozpoznań elektrokardiograficznych stworzonych przez Polskie Towarzystwo Kardiologiczne o niskim woltażu zespołów QRS mówimy, gdy:

• w odprowadzeniach kończynowych (I, II, III, aVL, aVR, aVF) kompleksy QRS nie przekraczają amplitudy 0,5 mV, czyli 5 mm;
• w odprowadzeniach przedsercowych (V1-V6) kompleksy QRS nie przekraczają amplitudy 1 mV, czyli 10 mm (1).

Przyczyny niskiego woltażu

Przyczyn niskiego woltażu należy poszukiwać w mięśniu sercowym oraz w przestrzeni pomiędzy sercem a ścianą klatki piersiowej. Literatura wymienia następujące przyczyny niskiej amplitudy zespołów QRS.