Diagnostyka i postępowanie w udarze kardiogennym u pacjentów z ASD w praktyce ratownika medycznego

W związku ze znaczną zmianą stanu pacjentki kierownik zespołu skontaktował się z dyspozytorem w celu wyznaczenia nowego miejsca docelowego leczenia dla niej. Dyspozytor poinformował ZRM, aby dalej kierował się do tego samego szpitala, gdyż jest tam możliwa konsultacja kardiologiczna. Podjęto decyzję o niezwłocznym transporcie pacjentki oraz przekwalifikowaniu podejrzenia udaru do podejrzenia TIA (ang. transient ischemic attack). Pacjentka została przetransportowana do windy na noszach, jednak w trakcie zjazdu w dół jej parametry zaczęły się pogarszać: HR: 140, BP: 80/40 mmHg, SpO₂: 88%. U pacjentki zauważono ponowne osłabienie siły mięśniowej w kończynie górnej prawej, natomiast na ekranie defibrylatora znów pojawiło się migotanie przedsionków. Kierownik zespołu zakwalifikował pacjentkę jako potencjalny przypadek ubytku przegrody międzyprzedsionkowej, dopasowując kolejne objawy, tj.: przewlekła duszność i zmęczenie, prawdopodobieństwo niewydolności prawokomorowej, migotanie przedsionków, objawy udarowe, zawęźlenie załamka R w odprowadzeniach dolno-sercowych II, III, aVF oraz obecność morfologii zespołu QRS jak w RBBB, wysnuł podejrzenie, że to właśnie następujące po sobie dwa udary kardiogenne w przebiegu ubytku przegrody międzyprzedsionkowej i przecieku mogą być przyczyną obecnego stanu pacjentki. Z uwagi na fakt posiadania [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas