Drożność dróg oddechowych z perspektywy podstawowego zespołu ratownictwa medycznego ‒ cz. III

Metody podstawowe – rurka ustno-gardłowa (UG)

Rurka ustno-gardłowa, często nazywana rurką Guedela – od jednego z ich typów (można spotkać również rurki typu Bermana). Stosowane są w opiece przedszpitalnej od poziomu kwalifikowanej pierwszej pomocy (KPP) jako podstawowy sprzęt do udrożnienia dróg oddechowych poszkodowanych nieprzytomnych ze zniesionymi odruchami obronnymi/gardłowymi. Jest plastikową rurką w kształcie litery C, wykonaną z tworzywa sztucznego, umożliwiającego sterylizację termiczną i dezynfekcję w płynach, zakończoną z jednej strony kołnierzem (kryzą), który mocuje rurkę przed zębami. Środkowy port, oznaczony różnymi kolorami zależnymi od rozmiaru, może służyć także do odsysania płynnej treści za pomocą małego cewnika. Udrażnia drogi oddechowe, odsuwając język od tylnej ściany gardła. Produkowana w ośmiu rozmiarach, możliwa do zastosowania od wcześniaków, poprzez noworodki, niemowlęta, dzieci, aż do dorosłych o masywnej budowie ciała.

Wskazania:

• pacjent nieprzytomny z zagrożonymi drogami oddechowymi, tj. pacjent w ocenie AVPU, reagujący jedynie na bodziec bólowy (V), oraz głęboko nieprzytomny (U) ze zniesionymi odruchami obronnymi z tylnej ściany gardła i krtani (tj. brak odruchu kaszlowego, wymiotnego, brak wypluwania rurki, „kłócenia się” z rurką w trakcie jej zakładania);
• w trakcie prowadzenia wentylacji czynnej za pomocą worka samorozprężalnego z maską twarzową;
• przydatna w trakcie wykonywania procedury odsysania zawartości górnych dróg oddechowych;