Drożność dróg oddechowych z perspektywy podstawowego zespołu ratownictwa medycznego ‒ cz. I

Zakres ich późniejszych kompetencji i możliwości, regulują odgórne akty prawne m.in. ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie medycznych czynności ratunkowych i świadczeń zdrowotnych innych niż medyczne czynności ratunkowe. Dodatkowo standard wyposażenia ambulansu podstawowego jest osobno regulowany Zarządzeniem Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia oraz Polską Normą Pojazdy medyczne i ich wyposażenie – ambulanse drogowe – ambulans typu B. Każdy pracownik ochrony zdrowia powinien działać z aktualnie obowiązującą wiedzą medyczną opartą na EBM (evidence-based medicine), tj. wytycznych (np. ERC, AHA), konsensusach Towarzystw i Organizacji Naukowych (np. ILCOR, PHTLS, ITLS) oraz zaleceniach, dostępnych globalnie bądź lokalnie u dysponentów zawartych w wewnętrznych protokołach i procedurach, uwzględniających np. dostępność określonego sprzętu w danej jednostce (LT zamiast LMA, LMA zamiast LMA I-Gel itp.). Każdy pracownik Systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne powinien zatem znać obowiązujące go regulacje, a tym samym możliwości, które może wykorzystać do efektywnego zabezpieczenia pacjenta, jak również zdawać sobie sprawę z prawnych ograniczeń, np. możliwość wykonania intubacji dotchawiczej wyłącznie u pacjenta z nagłym zatrzymaniem krążenia (NZK) czy możliwość stosowania określonych leków zgodnie z listą (załącznik nr 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 16.12.2019 r., pkt 29-30).

Uregulowania, którym podlegają ZRM i warunkują prawnie ich zakres możliwości, to zatem:

• ustawy i rozporządzenia,
• wytyczne i postępowanie z aktualną wiedzą opartą na EBM,
• lokalne protokoły i schematy postępowania.

Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym z dnia 8 września 2006 r