Działania ratunkowe w obliczu zagrożenia związanego z bronią palną

Obrażenia w organizmie człowieka spowodowane użyciem broni palnej

Elementy, które można wyróżnić w ranach postrzałowych, to: rana wlotowa, kanał stały, czasowa jama pulsacyjna, zwrotna fala uderzeniowa, a gdy pocisk nie pozostał w organizmie poszkodowanego, także rana wylotowa. Obrażenia postrzałowe mogą spowodować śmierć, m.in. z powodu krwotoku, uszkodzenia narządów wewnętrznych lub zakażenia rany. Odległość oraz kierunek oddania strzału znacząco wpływają na charakterystykę rany, w tym na jej kształt, głębokość, działanie elementów towarzyszących, takich jak: płomień, dym, gaz, niespalone cząsteczki, skrawki metalu i tłuszcz. Rany postrzałowe mogą powodować dwa rodzaje obrażeń w zależności od kierunku lotu pocisku. Dzielimy je na wlotowe i wylotowe. Rany wlotowe są na ogół mniejsze i bardziej regularne niż rany wylotowe. Po wystrzale z broni palnej krótkiej rany wlotowe wykazują wgłębienie tkanki do rany, podczas gdy w ranach wylotowych widoczne jest wyjście tkanki na zewnątrz. Skóra otaczająca ranę wlotową będzie wykazywać powyższe cechy w zależności od odległości, mogą wystąpić także oparzenia i przypalenia, zabrudzenia i zaczerwienienia powstałe na skutek działania spalania gazu, a także „tatuaż” z niespalonych cząstek i skrawków metalu. „Tatuowanie” polega na tym, że proch rozpyla się wokół rany i spala skórę, gdy jest gorący po wystrzale z broni. Ten sam proces można zastosować do nabojów wystrzeliwanych ze strzelby, gdy naboje są wypełnione śrutem. Rany wyjściowe są większe i bardziej nieregularne. Wykazują fazowanie na zewnątrz tkanki miękkiej i brzegu. Rany wlotowe będą pozbawione cech charakterystycznych, w tym oparzeń i przypaleń, zabrudzeń i zaczerwienień od gazu, a także „tatuaży” z niespalonych cząstek i skrawków metalu. Rany wylotowe są zwykle większe niż rany wlotowe, a to dlatego, że gdy pocisk przechodzi przez ciało ofiary, zwalnia i eksploduje w tkance i otaczających mięśniach. To spowolnienie pocisku oznacza, że osiągając koniec swojej trajektorii, musi mocniej się przebić. Z tego powodu rana wylotowa zwykle wygląda na większą i znacznie bardziej niszczącą niż jej prekursor ‒ rana wlotowa. Rany wylotowe często obficie krwawią, ponieważ są większe, a rany wlotowe mogą czasami wyglądać tylko jak małe dziury, chyba że broń zostanie wystrzelona z bliskiej odległości od ofiary. W niektórych przypadkach rany wlotowe i wylotowe mogą być czyste, a pocisk może po prostu przejść przez ciało, nie robiąc nic poza powierzchownymi uszkodzeniami.