Emergency Severity Index (ESI) − jednolity system segregacji medycznej pacjentów szpitalnych oddziałów ratunkowych

Zasadniczymi celami projektu pozostają ujednolicenie organizacji pracy polskich szpitalnych oddziałów ratunkowych, poprawa bezpieczeństwa zdrowotnego społeczeństwa poprzez wzrost jakości i dostępności świadczonych usług medycznych. Wspomniany projekt traktowany jest jako jedno z kluczowych przedsięwzięć dla Polskiego Systemu Ratownictwa Medycznego, mające na celu poprawę warunków pracy personelu, standaryzujące postępowanie przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony prawnej dzięki istnieniu przejrzystych algorytmów, ograniczające terytorialne dysproporcje w wyposażeniu w sprzęt medyczny, a także zwiększające dyspozycyjność zespołów ratownictwa medycznego (3).

Znaczenie projektu dla rozwoju medycyny ratunkowej w Polsce

W USA liderem w prowadzeniu badań i wdrażaniu procedur na podstawie Evidence-Based Medicine jest Amerykańskie Kolegium Lekarzy Ratunkowych (The American College of Emergency Physicians) założone w 1968 r., jak i Towarzystwo Pielęgniarek Ratunkowych (ENA) powstałe w 1970 r. Obie te instytucje brały udział w testowaniu, analizowaniu i wdrażaniu systemu ESI (4). Medycyna ratunkowa w Polsce, która wciąż ma krótką historię (pierwsze SOR 1999 r. (5)), może bazować na tych doświadczeniach i wprowadzać już sprawdzone procedury. Wdrażanie w Polsce standardów ESI wiąże się z następującymi korzyściami:

• dostosowanie algorytmu triażu do szerokiej populacji pacjentów (dzieci  i dorośli) (4),
• zapewnienie jasnej procedury opartej na EBM,
• ochrona triażysty przed nieuzasadnionymi roszczeniami pacjentów (ENA zapewnia dla każdej osoby przeszkolonej wsparcie merytoryczne oraz możliwość opiniowania zgodności przeprowadzonej segregacji z algorytmem ESI w razie zaskarżenia decyzji triażysty w postępowaniu sądowym),