Komunikacja ZRM z pacjentem ze spektrum autyzmu w trakcie udzielania pomocy

W takiej sytuacji należy porozumiewać się za pomocą jak najbardziej dosłownego i prostego języka, gdyż osoby autystyczne bardzo dosłownie interpretują język i to, co się do nich mówi. Zanim wydamy im jakiekolwiek polecenie, za każdym razem powinniśmy zapytać się samego siebie, jak mogłoby ono zostać zinterpretowane dosłownie. W komunikacji nie wolno używać wyrażeń potocznych czy slangu. Na przykład stwierdzenie „wyglądasz, jakby uleciało z ciebie powietrze”, mogą zareagować, mówiąc „przecież nie jestem balonem, żeby mogło ulatywać ze mnie powietrze”. Taki zgrzyt językowy może wywoływać poważną barierę komunikacyjną.

Ponieważ osoby autystyczne często mają trudności z radzeniem sobie z najmniejszymi nawet zmianami w swej codziennej rutynie, należy wprost „wejść” do ich świata i na ich gruncie próbować budować komunikację i szkielet postępowania ratowniczego. Jakakolwiek zmiana, chociażby w otoczeniu czy okolicznościach zastanego zdarzenia, może wywołać u tych pacjentów uczucie ogromnego niepokoju, frustracji, napady złości lub wręcz zachowania agresywne (również autoagresywne).

Osoba autystyczna w trudny do rozpoznania dla nas sposób będzie prawdopodobnie domagała się tego, [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas