Komunikacja ZRM z pacjentem ze spektrum autyzmu w trakcie udzielania pomocy

Dość skuteczną strategią podczas wizyty u pacjenta ze spektrum może okazać się (4) odwracanie uwagi. Zadając pytania dotyczące najbliższego otoczenia na przykład o członków rodziny lub o posiadane zwierzęta domowe lub dotyczące jej zainteresowań lub hobby, można uzyskać pole do wykonania koniecznych czynności. W praktyce warto poprosić o opowiedzenie o swoich pasjach i zainteresowaniach. Liczenie lub śpiewanie mogą okazać się równie doskonałym sposobem na odwrócenie uwagi pacjenta i wykonanie zabiegów diagnostyczno-terapeutycznych.

W zależności od wieku pacjenta (5) proste ilustracje (piktogramy określonych czynności czy przedmiotów) mogą istotnie pomóc nam w komunikacji. Poszczególne elementy badania mogą im być wyjaśnione za pomocą obrazków pokazujących, co się będzie działo i czego będzie się od nich oczekiwać. Jest to szczególnie wartościowa metoda, jeśli osoba jest już przyzwyczajona do komunikowania się za pomocą obrazków.

Korzystając z różnorodnych metod i sposobów komunikacji z pacjentem ze spektrum, należy pamiętać przede wszystkim, że od tego, jak postąpimy z pacjentem, będą zależały kolejne konfrontacje z personelem medycznym. Pacjenci autystyczni mają świetną pamięć i gdy zrobimy coś nieodpowiedniego, przy kolejnych wizytach nie będą współpracować, należy więc zrobić sobie i innym przedstawicielom branży grunt na kolejne wizyty. Warto się przy tym posiłkować sugestiami rodziców i opiekunów – w myśl zasady „rodzic wie lepiej”.

Piśmiennictwo

1. Pietras T., Witusik A., Gałecki P.: Autyzm – epidemiologia, diagnoza i terapia. Continuo, Wrocław 2010.
2. Pisula E.: Autyzm u dzieci. Diagnoza, klasyfikacja, etiologia