Medyczne czynności ratunkowe i konsekwencje w ich niepodjęciu przez RM

Celem systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego (PRM) jest zapewnienie pomocy każdej osobie znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego (1). Cel ten bez wątpienia należy postrzegać jako realizację elementarnych zadań państwa, wynikających z art. 68 ustawy zasadniczej, stanowiącym prawo do ochrony zdrowia (2). Głównym tematem artykułu są medyczne czynności ratunkowe i konsekwencje w ich niepodjęciu przez ratownika medycznego.

Słowa kluczowe:

medyczne czynności ratunkowe

Zgodnie z ustawową definicją (art. 3 pkt 8) stan nagłego zagrożenia jest to „stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała, lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia” (1).

Z kolei medyczne czynności ratunkowe (art. 3 pkt 4) są to „świadczenia opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, udzielane przez jednostkę systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 (tj. Zespoły Ratownictwa Medycznego – dalej ZRM, w tym zespoły podstawowe, specjalistyczne oraz lotnicze – HEMS) w warunkach pozaszpitalnych w celu ratowania osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego” (1).

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z Ustawą o prawach pacjenta, którą ratownicy medyczni mają obowiązek respektować (art. 2):

• pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej (art. 6 ust. 1),