Migotanie przedsionków – cz. II. Leczenie przeciwkrzepliwe – synteza wytycznych ESC 2020 dotyczących diagnostyki i leczenia migotania przedsionków (dla personelu ZRM i SOR)

Kontrola ryzyka krwawienia związanego z leczeniem przeciwkrzepliwym

Aby zminimalizować ryzyko krwawienia, należy zapewnić dobrej jakości leczenie VKA (TTR >70%) i dobór odpowiedniej dawki NOAC (zgodnie z kryteriami redukcji dawki określonymi w charakterystyce produktu leczniczego).

Przy każdym kontakcie z pacjentem należy zwracać uwagę na modyfikowalne czynniki ryzyka krwawienia. Formalna ocena ryzyka krwawienia jest potrzebna, aby pomóc w identyfikacji pacjentów dużego ryzyka, których należy kontrolować częściej.

U pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe należy unikać jednoczesnego regularnego podawania leków przeciwpłytkowych lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Zalecenia dotyczące zapobiegania incydentom zakrzepowo-zatorowym w AF (ESC 2020 AF)

• w zapobieganiu udarom mózgu u pacjentów z AF kwalifikujących się do leczenia przeciwkrzepliwego zaleca się stosowanie NOAC zamiast VKA (z wyłączeniem pacjentów z mechanicznymi zastawkami serca lub umiarkowanym do ciężkiego zwężeniem zastawki mitralnej);
• do oceny ryzyka udaru mózgu zaleca się podejście oparte na czynnikach ryzyka, wykorzystujące kliniczną skalę ryzyka udaru mózgu CHA2DS2-VASc do wstępnej identyfikacji pacjentów z „małym ryzykiem udaru” (0 pkt u mężczyzn lub 1 pkt u kobiet w skali CHA2DS2-VASc), którym nie należy proponować leczenia przeciwkrzepliwego;
• leczenie przeciwkrzepliwe jest zalecane w zapobieganiu udarom mózgu u chorych z AF z wynikiem ≥2 pkt u mężczyzn lub ≥3 pkt u kobiet w skali CHA2DS2- VASc412;
• leczenie przeciwkrzepliwe należy rozważyć w zapobieganiu udarom mózgu u pacjentów z AF z wynikiem 1 pkt u mężczyzn lub 2 pkt u kobiet w skali CHA2DS2- VASc. Leczenie powinno być zindywidualizowane w oparciu o korzyści kliniczne netto oraz powinno uwzględniać wartości i preferencje pacjenta;