Nagła sytuacja czy nagła symulacja? Czyli czym są i jak mogą się objawiać zaburzenia konwersyjne?

W niniejszym artykule autor skupił się na zaburzeniach konwersyjnych, które często są wynikiem stresu. Szczegółowo opisane zostały przyczyny tych zaburzeń oraz ich rodzaje. Poruszono także metody, które pomagają zdiagnozować opisywane przypadłości, oraz sposoby odróżnienia objawów o podłożu somatycznym od tych o podłożu psychogennym.

Słowa kluczowe
zaburzenia konwersyjne, zaburzenia dysocjacyjne, psychiatria, neurologia, DSM-5, zaburzenia psychiatryczne

Każdy z nas miewa w życiu różne sytuacje stresowe: zła ocena córki, złe zachowanie syna, wypadek czy śmierć bliskiej osoby. Co jednak, gdy stres opanuje nas na tyle mocno, że nasz organizm zacznie „bić na alarm”? Świetnym przykładem tego może być poniżej opisana sytuacja: „Kobieta, lat 40, nagła utrata wzroku”. ZRM przyjeżdża pod wskazany adres i, o dziwo, pacjentka, która jeszcze przed chwilą uskarżała się na ślepotę, teraz otwiera drzwi, prowadzi zespół do pokoju. Widać, że bez problemu porusza się po mieszkaniu, jednak nadal twierdzi, że nic nie widzi. Zaskakujące? Taki przypadek może przytrafić się każdemu z nas, tym bardziej w obliczu wszechobecnego dziś stresu. Powyższy obraz kliniczny to przykład zaburzeń konwersyjnych. A te dopadają nas w najmniej odpowiednim momencie, bo choć jest kilka czynników, które mogą je wywoływać, to najczęstszym z nich jest właśnie stres. Zaburzenia te charakteryzują się występowaniem bez jakiejkolwiek somatycznej przyczyny. Budzą respekt i nierzadko też strach, bo ich objawy występują nagle i wyglądają na bardzo poważne. W niedalekiej przeszłości pacjenci z tą przypadłością określani byli mianem symulantów, czy jednak słusznie? Czy osoba, która uskarża się na nagłą utratę słuchu, jednocześnie reagując na swoje imię, zawsze okaże się symulantem? Niekoniecznie– mogą być to zaburzenia konwersyjne!