Nagła sytuacja czy nagła symulacja? Czyli czym są i jak mogą się objawiać zaburzenia konwersyjne?

Czym są zaburzenia konwersyjne?

Mianem zaburzeń konwersyjnych określa się grupę zaburzeń psychiatrycznych wśród pacjentów, u których występują objawy neurologiczne bez istniejącej przyczyny somatycznej. Klasyfikacja ICD-10 opisuje zaburzenia konwersyjne jako „częściową bądź całkowitą utratę prawidłowej integracji między wspomnieniami z przeszłości, poczuciem własnej tożsamości, bezpośrednimi wrażeniami i kontrolą dowolnych ruchów ciała”. Zjawisko zaburzeń konwersji nie jest do końca poznane. W zależności od źródeł występują 2- lub nawet 3-krotnie częściej u kobiet (w grupie dorosłych) i nawet 10-krotnie częściej u dziewczynek (w grupie dzieci i młodzieży). Zaburzenia konwersji dotyczą najczęściej osób w wieku pomiędzy 10. a 35. r.ż. Według jednego z neurologów badających tę przypadłość – Sigmunda Freuda – słowo „konwersja” w odniesieniu do zaburzeń psychiatrycznych określa lęk, który jest niejako „konwertowany” z zaburzeń psychicznych – na objawy somatyczne. Zgodnie z powyższym najczęściej powody występowania zaburzeń konwersyjnych są powiązane z sytuacją stresową w postaci trudnej sytuacji pacjenta, jak np. nagła diagnoza poważnej choroby u pacjenta lub jego bliskich, ale również uraz psychiczny z lat wcześniejszych, w tym także PTSD. Ciekawostką jest to, że zaburzenia konwersyjne występowały szczególnie często w okresie wojen u żołnierzy w stresujących momentach walki. Jednak nie tylko sytuacje stresowe stoją za występowaniem powyższych zaburzeń. Innymi przyczynami występowania zaburzeń konwersyjnych mogą być depresja czy zażycie środków psychoaktywnych. Możliwe jest również występowanie zaburzeń konwersyjnych niejako samoistnie – co oznacza brak obecności jakichkolwiek znanych przyczyn występowania zaburzeń konwersji.