Niedrożność dróg oddechowych u pacjenta z tracheostomią – opis przypadku

Drożność dróg oddechowych jest podstawowym warunkiem utrzymania homeostazy organizmu. Celem artykułu jest przedstawienie opisu przypadku nagłej ostrej niedrożności dróg oddechowych u pacjenta z tracheostomią oraz wykorzystania rurki intubacyjnej do ratunkowego ustabilizowania układu oddechowego. Intubacja otworu tracheostomijnego może być skutecznym rozwiązaniem problemu drożności dróg oddechowych u pacjenta oddychającego przez stomię w przypadku braku dedykowanego sprzętu.

Słowa kluczowe

tracheostomia, intubacja, zatrzymanie krążenia

Wymiana gazowa to jedna z podstaw funkcjonowania organizmu. Aby układ oddechowy działał w sposób niezakłócony, niezbędne jest zachowanie drożności dróg oddechowych. Standardowe metody udrażniania dróg oddechowych, jak stosowanie rurek ustno-gardłowych, masek krtaniowych czy intubacja dotchawicza, są w większości przypadków skuteczne. Gdy jednak mimo wszystko zawiodą, istnieją alternatywy w postaci konikopunkcji, konikotomii oraz tracheotomii. Autorzy poświęcają szczególną uwagę tej ostatniej metodzie, aby wstęp teoretyczny pozwolił zrozumieć, na czym polegała trudność w przypadku opisanym w dalszej części artykułu.

Tracheotomia jest metodą uzyskania drożności dróg oddechowych w przypadku niedrożności górnych dróg oddechowych (niedrożność może być częściowa lub całkowita). Tracheotomia jest wykonywana u pacjentów z chorobami krtani w oddziałach laryngologicznych lub w oddziałach intensywnej terapii u pacjentów z przedłużającą się wentylacją mechaniczną (1-5).

Tracheotomia polega na wyłonieniu przetoki pomiędzy tchawicą a skórą. W literaturze można spotkać dwie podstawowe metody wykonania tracheotomii.