„Od iniekcji do infekcji”, czyli kilka słów o dobrych praktykach uzyskiwania dostępów naczyniowych

Wdrożenie prawidłowego schematu leczenia, ukierunkowanego na odwrócenie patofizjologii jednostki chorobowej bądź zminimalizowanie jej negatywnych konsekwencji – objawów wpływających na homeostazę organizmu, składa się z kilku elementów. Dobrze zebrany wywiad chorobowy w korelacji ze skrupulatnym badaniem fizykalnym i podjętą diagnostyką w warunkach przedszpitalnych oraz szpitalnych przyczynia się do lepszego różnicowania schorzeń, a w rezultacie do wyboru odpowiedniej terapii. W poniższym artykule autorzy omawiają między innymi problematykę zakażeń, a także najczęściej popełniane błędy związane z dezynfekcją pola skóry. Ponadto artykuł porusza także kwestie anatomii żył i podstaw doboru kaniuli do żyły oraz planowanej terapii, podejmując również temat kaniuli założonej w ramach ZRM i postępowania w SOR.

Słowa kluczowe

dostęp naczyniowy, iniekcja, infekcja, zakażenie

Jedną z przykładowych terapii jest farmakoterapia i o ile umiejętność doboru odpowiednich leków do stanu klinicznego pacjenta jest jedną z wymaganych umiejętności ratownika medycznego, często stanowiącą oczywistość i niewzbudzającą kontrowersji wśród personelu medycznego, o tyle sposób uzyskiwania dostępu naczyniowego jest często poruszanym tematem w środowisku medycznym. Świadomość pracowników systemu ochrony zdrowia powinna obejmować zarówno zagrożenia z zakresu zakażeń wywołanych uzyskaniem dostępu naczyniowego w nieprawidłowy sposób, ale także zasad kaniulacji dostosowanej indywidualnie do każdego pacjenta.

Problematyka zakażeń odcewnikowych

Istotnym elementem poprzedzającym omówienie zasad i postępowania związanego z profilaktyką zakażeń odcewnikowych jest zrozumienie samej istoty oraz patofizjologii zakażenia związanego z procedurą inwazyjną, jaką jest uzyskiwanie dostępów naczyniowych.