Odma prężna – postępowanie przedszpitalne

Odma prężna w praktyce

Podstawowy zespół ratownictwa medycznego otrzymał wezwanie do mężczyzny około 40 lat, który, jadąc rowerem, spadł w przepaść, doznał urazów: głowy, klatki piersiowej i kręgosłupa, ale zachował stan przytomny. Zadysponowany został śmigłowiec LPR, pomoc wezwał GOPR, który był obecny na miejscu zdarzenia. Po przyjeździe ZRM pacjenta zastano siedzącego na zboczu około 8 m od drogi leśnej w obecności ratowników GOPR z podłączonym tlenem o przepływie 7 l/min przez maskę prostą, okrytego folią NRC. Od kolegi poszkodowanego dowiedziano się, że mężczyzna leczy się na depresję, zażywa Wenlafaksynę.

Poszkodowany ostatni posiłek jadł 4 godziny wcześniej, brak innych przebytych chorób, bez alergii. Kolegów zaniepokoił fakt, że mężczyzna nie pojawił się w umówionym miejscu i obawiali się, że mógł ulec wypadkowi. Podczas jazdy miał założony kask, który został uszkodzony po upadku ze skarpy. Zgłaszał ból klatki piersiowej i pleców.

W badaniu ABCDE:

• A – drogi oddechowe: drożne;
• B – liczba oddechów: 20/min, saturacja: 93%, która zaczęła się zmniejszać do 86%, zwiększono przepływ tlenu do 12 l/min, osłuchowo po prawej stronie zniesiony szmer pęcherzykowy; opukowo odgłos nadmiernie jawny po prawej stronie;
• C – tętno: 112/min, miarowe, wyczuwalne na tętnicy szyjnej, niewyczuwalne na obwodzie; tony serca czyste, głośne; ciśnienie tętnicze nieoznaczalne na obu kończynach górnych; skóra chłodna, blada; nawrót kapilarny niemożliwy do zbadania ze względu na zanieczyszczenie skóry krwią;