Opętanie, czyli zaburzenia transowe w praktyce ZRM

Opętanie nie jest fikcją literacką, zmyśloną historią czy mitem − istnieje naprawdę, w psychiatrii zostało skatalogowane jako zaburzenie psychiczne pod ICD-10: F.44.3, jako zaburzenie transowe i opętanie (ang. trance and possession disorder). Może nie wygląda ono dokładnie tak samo, jak przedstawiają nam to produkcje hollywoodzkie, lecz wiele z zawartych w nich obrazów możemy zobaczyć również w rzeczywistości, choć stosunkowo rzadko, w praktyce ratownika medycznego pogotowia.

Słowa kluczowe
zdrowie psychiczne, zaburzenia psychiczne, zaburzenie transowe i opętanie, schizofrenia, zespół ratownictwa medycznego

Od zarania dziejów osoby z zaburzeniami psychicznymi czy neurologicznymi były podejrzewane o kontakt z demonami i często kończyły fatalnie, skazywane przez sąd kościelny na śmierć. Religia i psychiatria do dziś łączą się na kanwie wielu zagadnień z pogranicza zdrowia i wiary. I pomimo że mają ze sobą wiele wspólnego, to znaczenie tej pierwszej często jest niedoceniane w procesie terapeutycznym i zdrowienia. Zdarzają się jednak przypadki petentów kierowanych przez księdza do psychiatry lub psychologa, ale również, choć w praktyce znacznie rzadsze, skierowania pacjenta przez psychiatrę lub psychologa do kapłana egzorcysty. Taka interdyscyplinarna współpraca może przynieść wiele pozytywnych efektów i w rzeczywistości, jak donoszą badania naukowe, ma sens.

Współcześnie badania wskazują, że 57% osób wierzy w diabła, a 51% dopuszcza możliwość opętania przez niego. Kategorycznie nie wierzy w diabła 15%, a nie dopuszcza możliwości opętania 20% osób. Wątpiących jest 28% w obu przypadkach. Pod względem wiary w szatana i możliwości opętania nie ma istotnych różnic pomiędzy kobietami i mężczyznami (kobiety żywią jedynie nieco silniejsze przekonanie). Okazuje się, że nie ma też dużych różnic ze względu na przynależność religijną.