Opis przypadku – wykorzystanie nowych uprawnień ratownika medycznego w opiece nad chorym po spontanicznym powrocie krążenia

Podczas ładowania defibrylatora do kolejnych kardiowersji przeprowadzana była ocena tętna na tętnicy szyjnej. Każdorazowo tętno było obecne i zgodne z zapisem na monitorze defibrylatora. Seria kardiowersji nie przyniosła zamierzonego rezultatu (ryc. 2). Zdecydowano o wlewie 300 mg amiodaronu (Amiokordin, Krka, Polska) w 500 ml 5-proc. glukozy (Glukoza 5%, Baxter, Polska). Na chwilę przed podłączeniem amiodaronu przyjechał na miejsce zespół specjalistyczny. Od przyjazdu na miejsce zespołu podstawowego do przyjazdu specjalistycznego upłynęło 10 minut. Należy nadmienić, że drugi zespół został wezwany po kilku minutach działania przez zespół podstawowy. Po włączeniu wlewu amiodaronu wraz z drugim zespołem pacjentka została przeniesiona do ambulansu. W tym czasie szpital docelowy został poinformowany o transporcie pacjentki w ciężkim stanie do oddziału intensywnej terapii z nadzorem kardiologicznym. Jako prawdopodobną przyczynę NZK uznano przyczynę kardiologiczną. Pacjentka została podłączona do respiratora zespołu specjalistycznego (Medumat Standard, Weinnman, Niemcy), na którym ustawiono dedykowane dla pacjentki parametry oddechowe, przełączono także monitorowanie pacjentki na defibrylator drugiego zespołu (Lifepak 12), wykorzystując elektrody i pozostały sprzęt z zespołu podstawowego. Udało się także na miejscu ustalić dane personalne kobiety i wiek – 65 lat. Pacjentka o godzinie 20.20 trafiła do izby przyjęć kardiologicznej. Podczas transportu stan chorej stopniowo się stabilizował. W izbie przyjęć akcja serca była niemiarowa (70-90 na minutę) (ryc. 3a, b).