Osłuchiwanie klatki piersiowej jako element badania oddechu – wskazówki dla ZRM

Istotna w trakcie badania jest
zatem ocena charakteru brzmienia, intensywności i czasu trwania
prawidłowych szmerów oddechowych, a następnie określenie obecności lub
braku patologicznych odgłosów (1, 4). Każde dodatkowe odgłosy zawsze są
oznaką nieprawidłowości w układzie oddechowym i nie występują u zdrowego
pacjenta. W zakresie ich oceny istnieje dosyć duża niespójność
terminologiczna praktykowana w medycynie i akustyce. W 1997 roku
Amerykańskie Towarzystwo Klatki Piersiowej zaproponowało podział
dodatkowych dźwięków oddechowych na:

• dźwięki ciągłe:
  • świsty – dźwięki o wysokiej częstotliwości, posiadające charakter melodyjny i syczący. Występują głównie w oskrzelach o małej średnicy, a fenomeny te wynikają ze zwężenia światła dróg oddechowych spowodowanego skurczem, obrzękiem błony śluzowej, płynem, śluzową bądź ropną wydzieliną. Mogą być słyszalne w fazie wdechu i wydechu, wzmożone jednak bardziej przy wydechu (występują np. w POChP, astmie, nieżycie oskrzeli, zapaleniu oskrzelików, zachłyśnięciu treścią pokarmową, rzadko w zatorowości płuc),
  • świsty niskotonowe – dźwięki o niskiej częstotliwości, [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas