Osoba nietrzeźwa na SOR-ze po wykluczeniu stanu nagłego zagrożenia zdrowotnego

Ustawowe definicje

Na gruncie Ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, Szpitalnym Oddziałem Ratunkowym jest „miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego” (1). Uszczegółowienie tej definicji znajduje się w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie Szpitalnego Oddziału Ratunkowego jako oddziału, który „udziela świadczeń opieki zdrowotnej polegających na wstępnej diagnostyce oraz podjęciu leczenia w zakresie niezbędnym dla stabilizacji funkcji życiowych osób, które znajdują się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego” (2).

Stan nagłego zagrożenia zdrowotnego zdefiniowany został w Ustawie o Państwowym Ratownictwie Medycznym
jako „stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie
pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, którego bezpośrednim
następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub
uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych
medycznych czynności ratunkowych i leczenia” (1).

Nietrzeźwość została określona na gruncie Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
Art. 46 pkt 2 i 3 wskazanej ustawy stanowią, że tzw. „stan po użyciu
alkoholu” zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub
prowadzi do stężenia we krwi od 0,2 do 0,5‰ alkoholu albo obecności od
0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm³ w wydychanym powietrzu (3).

Natomiast
tzw. „stan nietrzeźwości” zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie
wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi powyżej 0,5‰ alkoholu albo
obecności w wydychanym powietrzu powyżej 0,25 mg alkoholu w 1 dm